Αρχική

Στις 12 Δεκεμβρίου του 1803, ύστερα από πολυετείς και αιματηρές μάχες, το ηρωικό Σούλι έπεσε στα χέρια του Αλή πασά. Όσοι δεν άντεξαν, εξαντλημένοι από την πείνα και τις κακουχίες, παραδόθηκαν με τον όρο να αποσυρθούν με τα όπλα τους ελεύθεροι εκεί όπου θα επιθυμούσαν. Την ίδια ημέρα, ο καλόγερος Σαμουήλ, αρνούμενος να εγκαταλείψει τον τόπο, του έβαλε φωτιά και ανατίναξε την αποθήκη τροφίμων και πολεμοφοδίων στο Κούγκι.

Για ν’ αντηχήσουν στο σχολειό μας χαρούμενες φωνές, ν’ ανάψουν ξανά οι σόμπες στις αίθουσές του για να ‘βρουν οι δικές μας αναμνήσεις σπιτικό κι οι αναμνήσεις της νέας ζωτικιώτικης γενιάς την δική τους ζεστή φωλιά θεωρώ πως είναι αναγκαίο να ξεφύγουμε από τα λόγια και τις ευχές, να σκεφτούμε, να οραματιστούμε, να αποφασίσουμε. Ως μικρή συμβολή στον κοινό μας πόθο οι δικές μου προτάσεις για τα δυο σχολεία του χωριού μας, αφού πρώτα καθορίσουμε σε συνεργασία με τον Σύλλογο Ζωτικιωτών Ιωαννίνων και τους μόνιμους κατοίκους του χωριού τις σκοπούμενες χρήσεις των δύο σχολείων.

του Κώστα Μιλτ. Θεμελή

Κάθε χρόνο όταν ήμασταν μικροί στήναμε τις πλάκες. Μόλις άρχιζαν τα πρώτα κρύα έτσι κι εγώ έπιανα δουλειά. Έπαιρνα την κασάρα από τη γιαγιά-Βα'ί'τσα και τη σουγιά ''Τέλης Πιτένης'' και πήγαινα για να φτιάξω τους ''κλειτσιους'' και τα ''σκανταρέλια''.
''Πρόσεξε μάτι μου μη κόψεις κανένα ποδάρι με την κασσάρα''μου έλεγε η γιαγιά.

Τώρα όμως ούτε φωνή, ούτε ξύλα, τίποτα δεν έμεινε, μόνο οι αναμνήσεις. Έχεις δίκιο φίλε CostaMeltos,αλλά μόνο και μόνο για αυτές τις θύμησες που μας ξύπνησες, μας έκανες να αισθανθούμε ακόμη περισσότερο υπεύθυνοι για το μέλλον και την τύχη αυτού του χώρου που μάθαμε τα πρώτα γράμματα, εκεί που παίξαμε τα πρώτα ομαδικά παιγνίδια, εκεί που κόβαμε τα κουμπιά από το παντελόνι για να συμμετάσχουμε στην ομάδα, αψηφώντας τις φωνές, όταν γυρίζαμε σπίτι και γίναμε τελικά ότι γίναμε για την κοινωνία.

του Φώτη Παπαφώτη

Τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους, ήμουν στην  Ήπειρο, και επισκέφθηκα το τουριστικό του Χρ. Αθανασοπούλου στη Βρυτζάχα για να απολαύσω έναν καφέ.
Εκεί που καθόμουν και απολάμβανα την φύση, είδα σε παρακείμενο αγρό αρκετά αγελάδια και αρκετά  μοσχάρια, μέσα δε στο κοπάδι ήταν και δύο λυκόσκυλα, ένας χρώματος μαύρου και ένας χρώματος καφέ  - άσπρο.