Άγαλμα Φειδιππίδη στην λεωφόρο Μαραθῶνος.(wikipedia)

Δημητρίου Μίχα  

Βρισκόμαστε στὸ 490 π.Χ. Ὁ στόλος τῶν Περσῶν μὲ ἡγέτες τὸν Δάτη καὶ Ἀρταφέρνη κατ’ ἐντολὴ τοῦ Δαρείου, διέσχισαν τὸ Αἰγαῖο διασπείροντας τὸν τρόμο καὶ ἀφοῦ στάθμευσαν γιὰ λίγο στὴν Ἐρέτρια τὴν ὁποία κατέστρεψαν ὁλοσχερῶς, ὕστερα ἀγκυροβόλησαν στὰ παράλια τοῦ Μαραθῶνα μὲ ἀπώτερο σκοπὸ νὰ καταλάβουν τὴν Ἀθήνα.

Στις  προηγούμενες αναρτήσεις είδαμε τους παράγοντες που συνετέλεσαν τόσο στην έναρξη όσο και στην εξέλιξη της επανάστασης του 1821.Το διεθνές πλαίσιο, το πατριαρχείο και την ιεραρχία, τους κοτζαμπάσηδες, τους κλέφτες και αρματολούς, τους νησιώτες και τους Φαναριώτες.

H Σάμος ήταν ένα εξαιρετικά προνομιούχο νησί στην περίοδο της οθωμανικής κυριαρχίας. Του είχαν δοθεί στον 16ο αιώνα φορολογικά και διοικητικά προνόμια. Απαγορευόταν η κατοίκηση Τούρκου πάνω στο νησί της Σάμου, με φιρμάνι του σουλτάνου.

Η τουρκική κατάκτηση δημιούργησε τις συνθήκες για την ανάπτυξη ενός ρεύματος, που οδηγούσε τους κατοίκους από τις πεδινές περιοχές προς τους ορεινούς όγκους.

Η Πελοπόννησος ήταν μια από τις κτήσεις των Βενετών. Κατελήφθη από τους Οθωμανούς και έστησαν τον μηχανισμό διοίκησής τους για ένα διάστημα και στη συνέχεια οι Βενετοί επέστρεψαν, προσπαθώντας να ανακτήσουν τα χαμένα τους εδάφη.

Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας δύο ήταν οι πυλώνες διοίκησης για τους Χριστιανούς Ορθοδόξους κατοίκους της αυτοκρατορίας: η σουλτανική πλευρά, η οποία είχε την απόλυτη εξουσία, και η πλευρά της Εκκλησίας.

Βρισκόμαστε στο 1821. Είναι ο αιώνας κατά τον οποίο ωρίμασαν οι κύκλοι προηγουμένων εξελίξεων έτσι ώστε να αναφανεί η σημασία νέων τομών στην οικονομία, στη διπλωματία και διεθνών ισορροπιών. Eίναι ο αιώνας της βιομηχανικής επανάστασης.

Με αφορμή την διακοσιοστή δεύτερη επέτειο της ελληνικής επανάστασης αναρτώ μια σειρά περιλήψεων των μαθημάτων του Κέντρου Ανοικτών Διαδικτυακών Μαθημάτων Mathesis, των πανεπιστημιακών εκδόσεων Κρήτης που παρακολούθησα με διδάσκουσα την εξαίρετη κα Μαρία Ευθυμίου, ομότιμη καθηγήτρια  του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δημητρίου Μίχα, φιλολόγου

Ἡ Κασιανή ὑπῆρξε ἡ σπουδαιότερη λογία γυναικεία μορφὴ ὡς ὑμνῳδὸς καὶ μελῳδὸς σὲ ὁλόκληρη τὴν μακρόχρονη Βυζαντινὴ περίοδο. Τὸ ποιητικὸ ἔργο της πλέον ἐκτιμᾶται ἀπὸ τοὺς ἀκαδημαϊκοὺς μελετητὲς ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον ἀξιολογότερα τόσο ὡς πρὸς τὴν τεχνικὴ τῆς μορφῆς του,