Πασχαλιάτικες εικόνες

adelfotita Αδελφότητα Ζωτικιωτών Αθήνας”

Σύλλογος Ζωτικιωτών "Η ΒΡΥΤΖΑΧΑ"

Πέμπτη, 25/04/2024

Σύνδεση / εγγραφή

Αρχείο φωτογραφιών

Η Αδελφότητα Ζωτικιωτών στο Facebook

Ο Σύλλογος Ζωτικιωτών στο Facebook

Δημοφιλή άρθρα

Διαδικτυυακές Δημ. Υπηρεσίες

Ελληνικό Κτηματολόγιο

Α.Α.Δ.Ε.

Πασχαλιάτικες εικόνες

Ολημερίς οι ετοιμασίες. Φροντίδα για την λάτρα του σπιτιού, τα πασχαλιάτικα ρούχα. Ήταν και το βιος που ΄θελε την δική του φροντίδα. Μα δυο μανάρια, μα κοπάδι, καθένα είχε την έγνοια του. Ηταν κι αυτό ένας λόγος που το «Δεύτε λάβετε φως» ηχούσε στο χωριό μας στις τρεις το πρωί κι όχι τα μεσάνυχτα.

Μεγάλη γιορτή το Πάσχα και ειδικά για τον νεαρό πληθυσμό του χωριού μας. Μετά από μια πολυήμερη νηστεία θα τρώγαμε το ψητό μας, θα πίναμε το γάλα μας, θα γευόμασταν τέλος πάντων ό,τι η νηστεία μας κρατούσε μακρυά. Δεν ήταν μόνο αυτό, δεν ήταν αυτό το βασικό. Η Ανάσταση στην παλιά εκκλησία με τον γυναικωνίτη μας γοήτευε. Ήταν και το «κυνήγι» του μπάρμπα – Χρήστου, που δεν μας άφηνε σε χλωρό κλαρί, και που τ’ αποζητούσαμε. Εμείς ανεβοκατεβαίναμε την ξύλινη σκάλα του γυναικωνίτη και το τρίξιμο της σκάλας μαζί με τον ήχο των βημάτων μας κρατούσε παράφωνο μπάσο στην ψαλμωδία.

Η εκκλησία κατάμεστη από κόσμο. Ηταν όλο το χωριό εκεί. Κάποιες φορές ήταν και κάποιοι απ’ τους ξενιτεμένους μας. Οι λαμπάδες, τα κεριά κι ο κόσμος συνέθεταν μια όμορφη ατμόσφαιρα. Απ’ τον γυναικωνίτη έρχονταν ένα συνεχές «βούισμα», που δεν ήταν τα γρήγορα βήματά μας.
Αλλά και στον κυρίως ναό δεν επικρατούσε και απόλυτη ησυχία. Η Ανάσταση ήταν κι ένα αντάμωμα για ευχές και χειραψίες.

Στην παιδική μας αφέλεια αυτές οι εικόνες έχουν εξιδανικευτεί. Σήμερα, γεμάτος νοσταλγία τις ξαναφέρνω στην θύμισή μου. Αυτές και πολλές άλλες. Δεν έχουν τελειωμό για κανέναν μας. Είχαμε την ευτυχία να μεγαλώσουμε μέσα στη φύση, με τις συντροφιές μας και τα παιγνίδια μας κι είναι αυτό που εξιδανικεύει τις θύμισές μας, είναι αυτό που σήμερα μας λείπει.

Ι. Μότσης

Το Ζωτικό πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ήταν ένα χωριό γεμάτο ζωή. Ηταν το κεφαλοχώρι της περιοχής, η έδρα του σχολαρχείου και ο τόπος όπου η κτηνοτροφία σε στενή αλληλεξάρτηση με την γεωργία ήταν η κύρια απασχόληση των κατοίκων του.

Γεωγραφία

Το Ζωτικό σε πλήρη χάρτη (Πατήστε εδώ για τον χάρτη)

Παρουσιάζουμε, όπως υποσχεθήκαμε - όταν για πρώτη φορά κατασκευάστηκε η ιστοσελίδα των Ζωτικιωτών - ολόκληρο το χωριό μας σε μια φωτογραφία. Ηταν μια κοπιαστική δουλειά αφού για να τελειώσει χρειάστηκε να ληφθούν, με την βοήθεια του GoogleEarth και από ύψος 985 μέτρων πάνω από το χωριό, 250 περίπου φωτογραφίες, να ταιριαστούν μεταξύ τους οι φωτογραφίες με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια συμπληρώνοντας ένα μεγάλο κολάζ. Άξιζε όμως τον κόπο, γιατί μας παρέχεται έτσι η δυνατότητα να αποτυπώσουμε όλες τις τοποθεσίες του χωριού μας πάνω σ’ αυτόν τον χάρτη, όλα τα κτίσματα, σπίτια, εκκλησία, παρεκκλήσια κλπ.

Γεωγραφία

Ανάσα ψυχής το όμορφο καφεστιατόριο στο λιβάδι του Ζωτικού. Μέσα στην καθάρια φύση του βουνού, ο επισκέπτης απολαμβάνει την φιλόξενη φροντίδα των δύο συγχωριανών μας, που ξεκίνησαν αυτή την πρωτοβουλία.

Λογοτεχνία

του Ι. Μότση

Γεννήθηκε στη Λευκάδα στις 15 Μαρτίου 1884. Ο πατέρας του δάσκαλος Κεφαλονίτης και η μητέρα του ηπειρωτικής καταγωγής. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο γράφτηκε στην Νομική Σχολή της Αθήνας την οποία εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με την ποίηση και το θέατρο.

Το 1907 παντρεύτηκε την Αμερικανίδα φοιτήτρια της ελληνικής αρχαιολογίας στο Παρίσι Εύα Πάλμερ. Το 1907 εκδίδει το πρώτο ολοκληρωμένο έργο του τον "Αλαφροΐσκιωτο", έργο σταθμός στην ιστορία των νεοελληνικών γραμμάτων.
Το 1915 εκδίδει την ποιητική συλλογή «Πρόλογος στη Ζωή, Η Συνείδηση της Γης μου»,το την ίδια χρονιά την ποιητική συλλογή «Η Συνείδηση της Φυλής μου», το 1916 την ποιητική συλλογή «Η Συνείδηση της Γυναίκας», και το 1917 την συλλογή «Η Συνείδηση της Πίστης». Κατά την περίοδο 1917-1920 εκδίδει τα χαρακτηριστικά ποιήματα «Το Πάσχα των Ελλήνων» και «Μήτηρ Θεού».