Μιχαήλ Πυλάρτη
Από την συλλογή: «Περίπατοι στό Ζωτικό»

Μὲ ἄλλους δυὸ παρέα σκεφθήκαμε καφὲ νὰ πιοῦμε στὸ γραφικὸ λιβάδι
καὶ μετὰ νὰ ἀνεβοῦμε
στῆς βρυτζάχας τὴν πηγή. Ἐκεῖ διηγιόμασταν ἀναμνήσεις τὶς ὡς συνήθως ἀπό τὰ παλιά

τὶς σχολικὲς μας εκδρομές

τὸ μάζεμα τσαγιοῦ, ξαπόστεμα στὰ «Πηγαδάκια» τὸν "τρύγο" κερασιῶν στοῦ «Μπέκιου»!
τὸ «διαγώνισμα» στὸν χρόνο ἀντοχῆς
ἑνὸς χεριοῦ στὸ κατάκρυο νερὸ τῆς Βρύσης, μὰ προπάντων τὸ φιλόξενο φαΐ
τῶν τότε τσελιγκάδων· Θυμηθήκαμε τὸ θεϊκὸ γιαούρτι
μὲ ψωμὶ «καθάριο» καὶ πρόβειο τὸ τυρί
ἤ πού ἀνέμελα γελούσαμε
ὅταν γιὰ ἀστεῖο μὲ κάπες μᾶς τυλίγαν!!

Καὶ ἐνῶ τέτοια λέγαμε ὄμορφα μὰ περασμένα ποῦ σημάδεψαν
οἱ πατημασιὲς τῆς νιότης μας,
καὶ εὔθυμα φωτογραφίες βγάζαμε τὰ ἐλεύθερα, ἀπόμακρα ἄλογα
ποῦ μοιάζανε με ζωγραφιὰ κινούμενη στὶς πέτρινες πλαγιὲς
μὲ χαμόθαμνους καὶ ἀσφάκες, ὁ δάσκαλος ὁ Φώτης
τὴν κουβέντα μας σοβάρεψε πολύ
….καὶ ὅταν ἀρχίζει νὰ μιλᾶ τὸν σταματᾶ μονάχα τὸ φαΐ !.