Και όταν η σκέψη και ο νούς περνούν στη λήθη
κι εγώ, χαμένη μές στης πλάνης τις στροφές,
κλείνω με πείσμα της ψυχής μου τις ραφές,
κι ονειρογράφω νέο πλάνο 
με δικό μου παραμύθι .

Και σαν η Νέμεσις χαράξει 
του ονείρου την τροχιά ,
δίνω ζωντάνια και ξυπνάω 
τα δικά μου τα στοιχειά .

Θα τα αντιμάχομαι , θα με χρεώνουνε , θα δίνω φόρους ,
θά ναι βαλάντιο με τους δικούς μου όρους ....

Κι όταν "ξυπνήσω " και ανοίξουνε 
οι κρίκοι της καδένας ,
το παραμύθι σαν χαθεί 
και μείνω μόνη στη σκηνή ,
θά μαι ο θύτης και το θύμα της αρένας !