Της Βασιλικής Σ. Μίχα
Μές την αρένα των "θηρίων"
πού¨χουν συνείδηση χαμένη ,
τα παραμύθια που σου τάζουνε πληρώνεις ,
και συ με δάκρυ ξεχρεώνεις ,
σε έναν αγώνα , που ο Αριστείδης
απο δίκαιο ξεμένει .
Και όταν η σκέψη και ο νούς περνούν στη λήθη
κι εγώ, χαμένη μές στης πλάνης τις στροφές,
κλείνω με πείσμα της ψυχής μου τις ραφές,
κι ονειρογράφω νέο πλάνο
με δικό μου παραμύθι .
Και σαν η Νέμεσις χαράξει
του ονείρου την τροχιά ,
δίνω ζωντάνια και ξυπνάω
τα δικά μου τα στοιχειά .
Θα τα αντιμάχομαι , θα με χρεώνουνε , θα δίνω φόρους ,
θά ναι βαλάντιο με τους δικούς μου όρους ....
Κι όταν "ξυπνήσω " και ανοίξουνε
οι κρίκοι της καδένας ,
το παραμύθι σαν χαθεί
και μείνω μόνη στη σκηνή ,
θά μαι ο θύτης και το θύμα της αρένας !