του Χρήστου Ν. Θεμελή 

Οταν έπεσαν τα πόσκια
  τα μάσαμαν στη στρούγκα
  εγώ, μια χαψιά μαξουμάκι, βάργα
  ο πάππους άρμεε
  όποια δεν κάθουνταν,
  την έκανε άργανο στις γρουμανιές
  που, από το πολύ γινάτι,
  τόφευγε και καμιά πορδή
  ο μπελόκας,πιο πέρα,
  κλαπάκιαζε τυρόγαλο..
  κοντά, καθάρισε λίγες κουπριές
  για να ρουφήσω σκρούμπη
  αδειάσαμαν το καρδάρι στη μπονιότα
  και κατήφκαμαν σπίτι
  η μεγάλη, πάλε κάτι καταριούνταν
  ... κακή πίκα να σε βάργε ώρ'' βάβο!...