Αδελφότητα Ζωτικιωτών Αθήνας”
Παραπαίουμε μέσα σε λαβύρινθους συλλογισμών. Ψηλαφίζουμε πόρτες και παράθυρα στην αναζήτηση διεξόδου απ' το ανήλιαγο δωμάτιο της καθημερινότητας, ιδροκοπούμε για να δούμε έστω ένα ανεπαίσθητο φωτάκι στο βάθος των ατέλειωτων διαδρόμων, ή για ν' ακούσουμε κάτω απ' τις καταπακτές του βίου μας το μουρμουρητό εκείνου του νερού που θα μαρτυράει την ύπαρξη κάποιας εκβολής και που θα μας πάει στ' ανοιχτά. Στην ανάσα.
Αρχική
του Παναγιώτη Καρρά
Οι παλαιότεροι από εμάς, που μεγάλωσαν και έζησαν για αρκετά χρόνια στο χωριό, συναντιόμασταν στην εκκλησιά ή στα καφενεία , που μιλούσαμε για ότι μας απασχολούσε . Εάν το διαδίκτυο είναι το παγκόσμιο χωριό τότε κάπου εκεί θα πρέπει να υπάρχει και ένα σημείο συνάντησης, μία εκκλησία, ένα καφενείο μία πλατεία. Ένας χώρος συζήτησης και προβληματισμού, όπου κατατίθενται και διαμορφώνονται απόψεις και γνώμες από μεμονωμένους συμμετέχοντες, οι οποίοι λόγω της διασποράς τους στο χώρο δεν είναι πάντα εύκολο και σε θέση να συμμετάσχουν στην οργάνωση κοινών δραστηριοτήτων.
(Αλμπέρ Καμύ)
Πριν από μερικά χρόνια ζήτησαν από τον Πολωνό φιλοσοφο Σίγκμουντ Μπάουμαν να συμπυκνώσει την σκέψη του σε μια παράγραφο.Κι εκείνος δεν μπόρεσε να βρει καλύτερη απάντηση από την εξής ρήση του Καμύ:
"Υπάρχει ομορφιά και υπάρχουν οι ταπεινωμένοι. Οσες και αν είναι οι δυσκολίες του εγχειρήματος, δεν θα είθελα να προδώσω ούτε τη μία ούτε τους άλλους".
21 Φεβρουαρίου 1913
21 Φεβρουαρίου 2012
---
99 Χρόνια Λευτεριάς
Τα πήραμε τα Γιάννινα
Μάτια πολλά το λένε,
Μάτια πολλά το λένε,
Όπου γελούν και κλαίνε.
Το λεν πουλιά των Γρεβενών
Κι αηδόνια του Μετσόβου,
Που τα έκαψεν η παγωνιά
Κι ανατριχίλα φόβου.
Του Φώτη Μότση
Έλεγε ο μπάρμπας ο Αντώνης, ζωή να 'χει, με κουβέντες και με τσίπουρο. Λόγια συβρασμένα μέσα στην αψάδα του ξερικού του σταφυλιού και στον ίσκιο της φωτιάς, ζυμωμένα στα ρόζια της παλάμης και στην ακάμωτη ελπίδα. Έλεγε για τα χιόνια που πάγωναν εκείνο τον καιρό τον τόπο όλο, που ορφάνευαν τις γειτονιές ολάκερες και τα χωριά και τα τοπία σύμπαντα κι έκαναν πλούσια τα όνειρα. Μολόγαγε για τα χαλασμένα χνώτα και τις σαπισμένες σάρκες που 'πεφταν με την τελευταία ξέπνοη ανάσα της ζωής ωσάν κουφάρι στην απόχη του χιονισμένου χάρου.
Περάσαν χρόνια αφότου ανέμελα παιδιά χαιρόμασταν το παιγνίδι και την καθάρια καταπράσινη φύση στα μονοπάτια του Ζωτικού. Από τότε καθένας έχει βρεί τον δρόμο του.
Καιρός να ξαναφτιάξουμε την παρέα, ν' ανταμώσουμε τα λόγια και τις σκέψεις μας, τις λαχτάρες και τις θύμησές μας σ’ αυτές τις φιλόξενες σελίδες.
ΣΚΗΝΙΚΑ: ΦωτοΜότσης (η ορχήστρα)
Δεν είχαν καλά –καλά αρχίζει να κουρδίζουν οι ¨γύφτοι¨, κάτω από του Γάκη Κώστα το μαγαζί, και το φοβερό νέο είχε φτάσει μέχρι τον κάμπο: "Οι γύφτοι φέτος έχουν και ορχήστρα!".
ΣΚΗΝΙΚΑ: ΦωτοΜότσης (το δαυλί)
Χαράματα, σηκώθηκε η κυρα Κατέρω ν’ ανάψει τη φωτιά στο τζάκι, να βάλει τον τέντζερη με το νερό στην πυροστιά, να ετοιμάσει τραχανά για τα παιδιά πριν ανηφορίσουνε για το σχολειό.
Του Γιάννη Μπανίκα
Πέντε παιδιά είχε ο Βαγγέλης Τόκας, απ’ την Μπεστιά. Έκανε πολλά παιδιά τότε ο κόσμος. Πέντε στόματα και πώς να τα χορτάσει ο δόλιος ; Πάλευε με καμιά τριανταριά γιδάκια, πολλά και τα ζωντανά του κόσμου τότε και λιγοστά τα βοσκοτόπια. Οι περισσότεροι στο χωριό τσοπαναραίοι. Άντε λίγοι τυχεροί να ΄χαν κι από ένα δύο τσέπια γης ποτιστικά. Αυτό ήταν το βιο τους όλο. Φτωχός τόπος το χωριό μου. Φτωχός τόπος όλη η Λάκκα Σούλι.
Ξημέρωσε, χάραξε η ημέρα, έχουμε δρόμο σήμερα, έχουμε ανηφόρα.
Δύο ώρες μέχρι την Κοπάνησα.
Είκοσι Μάη, γιορτάζει ο Άγιος – μεγάλη η χάρη του -.
Μετά την εκκλησία οι μεγάλοι θα στήσουν γλέντι.
Σελίδα 49 από 55
Κατασκευή ιστοσελίδας Ι. Μότσης.