Ξημέρωσε, χάραξε η ημέρα, έχουμε δρόμο σήμερα, έχουμε ανηφόρα.

Δύο ώρες μέχρι την Κοπάνησα.

Είκοσι Μάη, γιορτάζει ο Άγιος – μεγάλη η χάρη του -.

Μετά την εκκλησία οι μεγάλοι θα στήσουν γλέντι.

Έχουν και καλή κομπανία, έχουν τον Ζώτο με την παρέα του.

Θα μεθύσουν με κούμαρο θα πάει το γλέντι "ως το γόνα".

Θα έχουν και πορτοκαλάδες, λεμονάδες, βυσσινάδες θα πιούμε όσες  μπορέσουμε, θα "ρουπώσουμε" καθώς λένε, τέτοια ευκαιρία που θα την ξαναβρούμε.

Ίσως φανούμε και τυχεροί.

Ίσως αυτή την φορά ανέβει και ο Τσιρώνης με την πραμάτεια του.

Ναι!, ο Τσιρώνης από την Λιβίκστα ο δικός μας Αϊ Βασίλης.

Θα απλώσει την καραμελωτή και τι δεν θα στρώσει πάνω της, φορτηγά, μπάλες, μπουλντόζες, κούκλες, καραμούζες – όλα τα καλά του κόσμου, ό,τι η ψυχούλα μας αποζητάει.

Εξάλλου, μία – δύο φορές το χρόνο έχουμε την ευκαιρία στον απομονωμένο τόπο μας να βρεθούμε μπροστά σε τέτοια ευτυχία.

Δεν είναι δυνατόν κάτι θα μας αγοράσουν οι μεγάλοι και αν είμαι τυχερός και συναντήσω και τη νούνα μου ή κάποιο θείο που εκείνες τις μέρες έφτασε από τη Γερμανία, και ένα και δύο και τρία παιχνίδια.

Φτάνει μόνο αυτή την φορά να είναι ο Τσιρώνης.

"Μαξούμια" ανηφορίζουμε για την Κοπάνησα και έχουμε τον ήλιο να μας βαράει κατακέφαλα.

Ποτάμι ο ιδρώτας, τρέμουν από την κούραση τα λιανοποδαράκια μας.

Μα εμένα δε με νοιάζει τίποτε και στην "άκρη  κόσμου πάω".

Φτάνει μόνο αυτή τη φορά να είναι ο Τσιρώνης.

Ο Φίλος της Λιβίκστας

Αντ’ αυτού

Γιάννης Μπανίκας