adelfotita  Αδελφότητα Ζωτικιωτών Αθήνας”

Σύλλογος Ζωτικιωτών "Η ΒΡΥΤΖΑΧΑ"   

Σύνδεση / εγγραφή

Αρχείο φωτογραφιών

Η Αδελφότητα Ζωτικιωτών στο Facebook

zotiko 2

Ο Σύλλογος Ζωτικιωτών στο Facebook

vrytzacha

Διαδικτυυακές Δημ. Υπηρεσίες

Screenshot 2023 04 27 at 1.38.35 PM

Ελληνικό Κτηματολόγιο

Screenshot 2023 04 27 at 1.48.41 PM

Α.Α.Δ.Ε.

Screenshot 2023 04 27 at 10.27.29 PM

Screenshot 2023 04 28 at 12.10.11 AM

Λόγος 28ης Οκτωβρίου

Βασιλείου Διαμάντη

28/10/2020 – Μεσότοπος Λέσβου

Σεβαστέ πατέρα Αναστάσιε,

Αξιότιμοι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης και των συλλόγων του Μεσοτόπου,

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Αγαπητοί γονείς,

Αγαπητά μας παιδιά,

Πίνδος, Κορυτσά, Τεπελένι, Καλπάκι, Γκραμπάλα, Έλληνας φαντάρος, γυναίκες Ηπειρώτισσες, ΟΧΙ…

Αυτές οι λέξεις αντηχούν από νωρίς το πρωί, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου στα αυτιά μας δημιουργώντας ένδοξους συνειρμούς και ρίγη υπερηφάνειας για το έθνος μας.

Ένα έθνος το οποίο κλήθηκε διαχρονικά να αποδείξει ανδρεία και εθνική ομοψυχία απέναντι σε πολλούς εισβολείς, που απείλησαν την εδαφική του ακεραιότητα ανά τους αιώνες. Η τελευταία αφορμή δόθηκε πριν από 80 ακριβώς χρόνια, το 1940, και οι Έλληνες κάναμε χωρίς δεύτερη σκέψη, το καθήκον μας.

Σε μια εποχή που η Ευρώπη βρισκόταν πνευματικά υποδουλωμένη και ηθικά στρατευμένη στην ιδεολογία του φασισμού, η Ελλάδα αντέταξε το βροντερό ΟΧΙ δια στόματος του τότε πρωθυπουργού της Ιωάννη Μεταξά. Ένα ΟΧΙ που έμελλε να γίνει σύμβολο αιώνιας αντίστασης σε κάθε προσπάθεια υποδούλωσης…

Ας ξετυλίξουμε όμως, σιγά-σιγά το κουβάρι της ιστορίας για να δούμε τα γεγονότα που προηγήθηκαν και οδήγησαν στο ιστορικό αυτό ΟΧΙ αλλά και το τι ακολούθησε.

Η άνοδος των εθνικιστικών κινημάτων σε Γερμανία, Ιταλία και Ιαπωνία φέρνουν στην εξουσία απολυταρχικές κυβερνήσεις και τα κράτη αυτά μαζί με συνεργάτες τους δημιουργούν τον συνασπισμό του λεγομένου «Άξονα». Η θεωρία της «Άριας φυλής» εξαπλώνεται απειλητικά στην Ευρώπη δια μέσω, κυρίως, της Γερμανίας και αρχίζει να απειλεί διάφορες στοχευμένες κοινωνικές ομάδες όπως τους Ρομά, τους Εβραίους, τους αναπήρους και άλλους. Οι επεκτατικές διαθέσεις του Άξονα και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος δεν άργησαν να φανούν…

Ο ύπουλος τορπιλισμός του ελληνικού καταδρομικού «Έλλη», τον Δεκαπενταύγουστο του 1940 στην Τήνο, αποτελεί την πρώτη αφορμή για πόλεμο με την Ελλάδα, που εσκεμμένα δημιουργεί η ιταλική κυβέρνηση του Μπενίτο Μουσολίνι. Περίπου δύο μήνες αργότερα, το βράδυ της 27ης προς την 28η Οκτωβρίου, ο Ιταλός πρεσβευτής στην Ελλάδα, Εμμανουέλε Γκράτσι, επισκέπτεται τον Ιωάννη Μεταξά και του επιδίδει το επαίσχυντο τελεσίγραφο στο οποίο ουσιαστικά αναφέρεται η παράδοση των ελληνικών εδαφών στην Ιταλία.

Η απάντηση δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το βροντερό: ΟΧΙ.

Με επίγνωση των συνεπειών της απάντησης αυτής, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις παρατάσσονται για μάχη σώμα-σώμα στα βορειοδυτικά σύνορα της χώρας μας με την Αλβανία. Η Ήπειρος και η Δυτική Μακεδονία γίνονται τα πεδία των σφοδρών μαχών. Η χερσαία επίθεση των Ιταλών ξεκινά από την περιοχή του Καλπακίου στην Ήπειρο, με στόχο τα Ιωάννινα και σταδιακά την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Μάταια, όμως, ο Μουσολίνι ήλπιζε ότι η προέλαση στην Ελλάδα θα ήταν απλός περίπατος…

Το ελληνικό στρατηγείο της ηρωικής 8ης Μεραρχίας υπό τον ικανό αξιωματικό Χαράλαμπο Κατσιμήτρο συντονίζει άψογα την ελληνική γραμμή άμυνας όχι από κάποιο θωρακισμένο και άρτια εξοπλισμένο γραφείο αλλά από μία υγρή, παγερή σπηλιά στο Καλπάκι Ιωαννίνων. Το εύστοχο κανόνι του ταγματάρχη Δημητρίου Κωστάκη, δεν αφήνει ήσυχους τους Ιταλούς πετυχαίνοντας χωρίς όργανα ακριβείας ιδιαίτερα εύστοχες βολές ακόμα και σε καζάνια των Ιταλών με μακαρόνια. Τα ιταλικά τεθωρακισμένα τα βρίσκουν σκούρα και βαλτώνουν στη λάσπη στο οροπέδιο του Παρακαλάμου. Οι Ιταλοί πιάνονται παντελώς απροετοίμαστοι οδηγώντας ακόμα και ποδήλατα σε ένα έδαφος κακοτράχαλο, όπου μόνο μουλάρια μπορούσαν να βαδίσουν…

Λίγο βορειότερα η ιταλική επίλεκτη μεραρχία Αλπινιστών «Τζούλια» προσπαθεί να κινηθεί προς το εσωτερικό της Πίνδου και να φτάσει στον αυχένα της Κατάρας και από εκεί να διεισδύσει στη Θεσσαλία. Παγιδεύεται όμως στην περιοχή της Βωβούσας και τρέπεται σε άτακτη υποχώρηση. Τότε ο συνταγματάρχης Δαβάκης ζητά και τη συνδρομή των ντόπιων κατοίκων. Οι γυναίκες της Πίνδου, ως άλλες Σουλιώτισσες, ορθώνουν το ηρωικό τους ανάστημα κουβαλώντας στην πλάτη τους μεγάλες ποσότητες πυρομαχικών, ρούχων και τροφίμων. Δε λογάριασαν τίποτα… Ούτε οι αντίξοες καιρικές συνθήκες τις κατέβαλαν πάνω στα δύσβατα ορεινά μονοπάτια, γεμάτα με χιόνι έως τη μέση… Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η λαϊκή μούσα έπλεξε το εγκώμιό τους με τον εύστοχο στίχο: «Γυναίκες Ηπειρώτισσες, ξαφνιάσματα της φύσης»!

Τα νέα για τις επιτυχίες του ελληνικού στρατού στο μέτωπο κατακλύζουν την υπόλοιπη Ελλάδα, η οποία παρακολουθεί με ενθουσιασμό τον ελληνικό θρίαμβο. Το ηθικό των Ελλήνων φαντάρων φτάνει στα ύψη από τις αλλεπάλληλες επιτυχίες και ο ελληνικός στρατός από τη θέση άμυνας βρίσκεται τώρα σε θέση επίθεσης για να απελευθερώσει τη Βόρειο Ήπειρο, η οποία είχε δοθεί τα προηγούμενα χρόνια στην Αλβανία.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα ελληνικές πόλεις και χωριά στη Βόρειο Ήπειρο, όπως το Αργυρόκαστρο, η Κορυτσά, η Χειμάρρα και οι Άγιοι Σαράντα, απελευθερώνονται και πλήθος κόσμου συρρέει στους δρόμους για να αγκαλιάσει και να συγχαρεί τους Έλληνες φαντάρους.

Ο Μπενίτο Μουσολίνι βαθιά απογοητευμένος από την ήττα του σε όλα τα επίπεδα, αναλαμβάνει ο ίδιος τον συντονισμό της λεγόμενης «εαρινής επίθεσης» στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου, χωρίς ωστόσο να καταφέρει με τον στρατό του ουσιαστική νίκη. Ακολούθησαν σφοδρές μάχες με πιο αντιπροσωπευτική τη μάχη στο ύψωμα 731 στο όρος Τρεμπεσίνα, όπου οι Ιταλοί για μία ακόμη φορά ηττήθηκαν.

Την άνοιξη του 1941 η ιταλική επίθεση λαμβάνει οριστικό τέλος.

Η λήξη του ελληνοϊταλικού πολέμου βρίσκει και τις δύο πλευρές με χιλιάδες νεκρούς. Το ηπειρώτικο κλαρίνο με λυγμούς κηδεύει τους ήρωες αυτού του πολέμου αλλά στα ματωμένα χώματα κυρίως της Βορείου Ηπείρου χιλιάδες αφανείς στρατιώτες και των δύο πλευρών παραμένουν άταφοι. Αν και τα τελευταία χρόνια έχουν βρεθεί και ταυτοποιηθεί αρκετά οστά στρατιωτών και έχουν δημιουργηθεί ομαδικά νεκροταφεία, όπως το πρόσφατο στο χωριό Βουλιαράτες στη Βόρειο Ήπειρο, εντούτοις χιλιάδες νεκροί κείτονται ακόμη και σήμερα άταφοι στα χώματα αυτά.

Το νησί της Λέσβου έχει αποτίσει και αυτό τον δικό του φόρο τιμής στο ελληνικό έπος του ’40, με 293 παλικάρια τα οποία έπεσαν ηρωικά μαχόμενα υπέρ πίστεως και πατρίδος.

Οι σφοδρές μάχες αλλά και ο ιδιαίτερα δύσκολος χειμώνας του ‘40-’41 αφήνει πίσω του χιλιάδες τραυματίες και ανθρώπους με ακρωτηριασμένα μέλη λόγω των κρυοπαγημάτων από τις ατέλειωτες ώρες πολέμου μέσα στο χιόνι. Ελάχιστοι από αυτούς ζουν ακόμη και σήμερα και μας διηγούνται τις φρικαλέες σκηνές που έζησαν στον πόλεμο αυτό.

--

Πέρα από κάθε λογική ερμηνεία, η Ελλάδα με ελάχιστα πολεμικά εφόδια, κανένα άρμα μάχης και μερικά μόνο αεροπλάνα καταφέρνει να νικήσει έναν επιθετικό εχθρό με μεγαλύτερο στράτευμα και πολλά τεχνολογικά μέσα για την εποχή. Το ερώτημα είναι σε τι μπορεί να οφείλεται αυτή η νίκη;

Αδιαμφισβήτητα, ένας παράγοντας είναι το ακμαιότατο ηθικό του απλού Έλληνα στρατιώτη, που έδωσε κυριολεκτικά ψυχή και σώμα για τον αγώνα αυτό. Πολέμησε με λιγοστό ψωμί και ελιές για τις αξίες και τα ιδανικά του έθνους μας. Για μάνα, πατέρα, αδέρφια, γυναίκες και παιδιά.

Επίσης, δε μπορούμε να παραλείψουμε και τον παράγοντα ικανότητα, ο οποίος ήταν εμφανής τόσο στη στρατιωτική ηγεσία όσο και στα κατώτερα στρώματος του στρατεύματος.

Φυσικά, πολύτιμη υποστήριξη παρείχαν οι ατρόμητες γυναίκες τις Πίνδου αλλά και οι εθελοντές και οι εθελόντριες του Ερυθρού Σταυρού και άλλων οργανώσεων της εποχής.

Ρωτώντας, όμως, στρατιώτες που επέζησαν από τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, μαθαίνουμε και για μία άλλη, μυστήρια δύναμη και προστασία που είχε ο ελληνικός στρατός στα πεδία των μαχών. Η προστασία αυτή δεν ήταν άλλη από την δύναμη της Αγίας Σκέπης, της Παναγία μας, που ήταν παρούσα και σε ορισμένες στιγμές επενέβαινε ακόμη και καθοδηγητικά στις μάχες. Χαρακτηριστική είναι η διήγηση του τότε ανθυπασπιστή Νικολάου Γκάτζιαρου καταγεγραμμένη σε έκδοση του Γενικού Επιτελείου Στρατού, όπου αναφέρεται ότι μία μαυροντυμένη γυναίκα του λέει: «Μη φοβάσαι παιδί μου… Εγώ είμαι η Παναγία! […] Υπό την προστασία μου, ο ελληνικός στρατός θα νικήσει». Ο ίδιος, επίσης, αναφέρει ότι σε κάποια μάχη η Παναγία οδήγησε τους στρατιώτες από ειδικό σημείο ώστε να μην πέσουν πάνω σε νάρκες των Ιταλών…       

--

Τα θαυμαστά αυτά γεγονότα αλλά και πολλά άλλα τα οποία δε μπορούμε να εξαντλήσουμε σε μία μόνο ομιλία, αποτελούν ορόσημα του ένδοξου παρελθόντος της πατρίδας μας. Τι γίνεται όμως στις μέρες μας;

Άραγε η νέα γενιά θα υπερασπιζόταν τη χώρα σε μία ανάλογη απειλή;

Κατά πόσο οι σύγχρονοι νέοι έχουν γαλουχηθεί με τις αξίες και τα πρότυπα που θα τους επιτρέψουν να επαναλάβουν ηρωικές πράξεις αυτοθυσίας;

Ας αναρωτηθούμε όλοι για το αν ή όχι η οικογένεια, το σχολείο και οι λοιποί φορείς αγωγής και κοινωνικοποίησης του ατόμου καλλιεργούν τον πατριωτισμό στις μέρες μας…

Και εδώ, επιτρέψτε μου να οριοθετήσω την έννοια του πατριωτισμού από τον εθνικισμό και τον εθνομηδενισμό.

Πατριωτισμός σημαίνει αγάπη και την πατρίδα μας, τους ανθρώπους της και τον πολιτισμό της.

Ο πατριώτης δεν είναι εθνικιστής, γιατί ο εθνικιστής προβάλλει την πατρίδα του ως ποιοτικά ανώτερη από τις άλλες πατρίδες.

Ο πατριώτης όμως δεν είναι και εθνομηδενιστής, δηλαδή δεν αμφισβητεί την ίδια την ύπαρξη του έθνους του, δεν προσπαθεί με άλλα λόγια να το αποδομήσει.

Δυστυχώς στις μέρες μας έχουν εμφανιστεί έντονες τάσεις εθνικισμού αλλά και εθνομηδενισμού. Εμείς επιλέγουμε τον υγιή πατριωτισμό, που ενισχύει την εθνική συνοχή και τη συνεργασία.

--

Κυρίες και κύριοι, αγαπητά μας παιδιά,

Σε μία εποχή έντονης αμφισβήτησης της έννοιας τους έθνους, οφείλουμε να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να προστατεύσουμε την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας αλλά και την ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου μας.

Όπως είδαμε για τη Βόρειο Ήπειρο χύθηκε πολύ ελληνικό αίμα αλλά παραμένει σκλαβωμένη και καταπιεσμένη από την αλβανική κυβέρνηση, η οποία δεσμεύει με θρασύτητα περιουσίες Ελλήνων και φτάνει έως και τις δολοφονίες. Θα θυμίσω την περσινή δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα σαν σήμερα 28 Οκτωβρίου 2018 στο χωριό Βουλιαράτες.

Παρόλες τις αντιξοότητες και τις ύπουλες μεθοδεύσεις κατά της Ελλάδας, ας θυμηθούμε ότι η Ελλάδα πότε δεν πεθαίνει, πάντα θα αντιστέκεται, πάντα θα ελπίζει και θα νικά όταν ο αγώνας είναι δίκαιος. Να είμαστε υπερήφανοι που οι πρόγονοι μας επέλεξαν τον δρόμο της θυσίας για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι και ασφαλείς. Να είμαστε αισιόδοξοι και να ευχαριστούμε τον Θεό που μας αξίωσε να γεννηθούμε και να ζούμε σε αυτή την ευλογημένη χώρα!

Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω θερμά την εξαίρετη συνάδελφο και διευθύντρια του δημοτικού σχολείου μας κ. Τζοάνα Κάλφα, που εμπιστεύτηκε στο πρόσωπό μου τη σημερινή ομιλία, καθότι έχω την τιμή να είμαι Ηπειρώτης, και φυσικά και όλους εσάς που με ακούσατε.

Παρακαλώ πολύ σε ένδειξη σεβασμού στην ιερότητα του χώρου να μη χειροκροτήσετε.

Ζήτω το ΟΧΙ!

Ζήτω η Ελλάδα!                                                    

Σας ευχαριστώ.

Γιορτή Αδελφότητας 2025

Adelfotita

 

Τοπολαλιά

 

Οι γειτονιές μας

ΒΡΥΤΖΑΧΑ web tv

Μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι

dd

Μετεωρολογικός σταθμός Ζωτικού

Screenshot 2023 04 27 at 5.14.24 PM

Screenshot 2023 04 27 at 10.43.18 PM

Ellinomatheia1

Screenshot 2023 04 27 at 11.18.15 PM

Λογοτεχνία

Ἡ γενέτειρα : τό Ζωτικό στην ποίησι του Φώτο – Μότση (από το βιβλίο του Δημητρίου Μίχα: «τροχόεις μόλυβδος»

Ο Φωτεινός

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ: Ο ποιητής της πιο όμορφης ουτοπίας

Σαπφώ: η δέκατη μούσα, ο θηλυκός Όμηρος

Η ιστορία του Ζωτικού

Συμβόλαιο αγοροπωλησίας Ζωτικού

Η εξέλιξη του πληθυσμού του Ζωτικού από την απελευθέρωσή του από τους Τούρκους έως σήμερα

ΖΩΤΙΚΟ (ΛΙΒΙΚΙΣΤΑ) ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Μύθος και Λόγος - Μέρος 2.

Έρευνες

Το Μαντήλι στην λογοτεχνία - ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ

Στα χρόνια που πέρασαν - Μέρος 4

Ζωτικό Ιωαννίνων | Ο τόπος και οι άνθρωποι μέσα από τις μνήμες του Προκόπη Παπαφώτη

ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ και την λογοτεχνία - Μέρος 4.

Η ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΖΩΤΙΚΟ - ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Το Ζωτικο στις τέχνες - Φρειδερίκη Παπαζήκου

Το Ζωτικο στις τέχνες - Φώτης Μότσης

Αφηγήσεις

Αφιερώματα

Περιηγήσεις

periigiseis

Γιορτές

giortes

Δημιουργίες

dimiourgies

Παρουσιάσεις

parousiaseis