Αδελφότητα Ζωτικιωτών Αθήνας”
Κάθε χρόνο του Αϊ Μηνά ήταν μια ξεχωριστή γιορτή στο Ζωτικό. Το παρεκκλήσι στον κάμπο, ανάμεσα στα πλατάνια πρόσφερε και την ευκαιρία της εκδρομής, της αντάμωσης των χωριανών μας.
Αρχική
Εικόνες από την Ρουπακιά (φωτογραφία της Μαριάνθης Μότση). Δείτε περισσότερες στο αρχείο φωτογραφιών
Το Ζωτικό σε πλήρη χάρτη (Πατήστε εδώ για τον χάρτη)
Παρουσιάζουμε, όπως υποσχεθήκαμε - όταν για πρώτη φορά κατασκευάστηκε η ιστοσελίδα των Ζωτικιωτών - ολόκληρο το χωριό μας σε μια φωτογραφία. Ηταν μια κοπιαστική δουλειά αφού για να τελειώσει χρειάστηκε να ληφθούν, με την βοήθεια του GoogleEarth και από ύψος 985 μέτρων πάνω από το χωριό, 250 περίπου φωτογραφίες, να ταιριαστούν μεταξύ τους οι φωτογραφίες με την μέγιστη δυνατή ακρίβεια συμπληρώνοντας ένα μεγάλο κολάζ. Άξιζε όμως τον κόπο, γιατί μας παρέχεται έτσι η δυνατότητα να αποτυπώσουμε όλες τις τοποθεσίες του χωριού μας πάνω σ’ αυτόν τον χάρτη, όλα τα κτίσματα, σπίτια, εκκλησία, παρεκκλήσια κλπ.
Ανάσα ψυχής το όμορφο καφεστιατόριο στο λιβάδι του Ζωτικού. Μέσα στην καθάρια φύση του βουνού, ο επισκέπτης απολαμβάνει την φιλόξενη φροντίδα των δύο συγχωριανών μας, που ξεκίνησαν αυτή την πρωτοβουλία.
του Ι. Μότση
Γεννήθηκε στη Λευκάδα στις 15 Μαρτίου 1884. Ο πατέρας του δάσκαλος Κεφαλονίτης και η μητέρα του ηπειρωτικής καταγωγής. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο γράφτηκε στην Νομική Σχολή της Αθήνας την οποία εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με την ποίηση και το θέατρο.
Το 1907 παντρεύτηκε την Αμερικανίδα φοιτήτρια της ελληνικής αρχαιολογίας στο Παρίσι Εύα Πάλμερ. Το 1907 εκδίδει το πρώτο ολοκληρωμένο έργο του τον "Αλαφροΐσκιωτο", έργο σταθμός στην ιστορία των νεοελληνικών γραμμάτων.
Το 1915 εκδίδει την ποιητική συλλογή «Πρόλογος στη Ζωή, Η Συνείδηση της Γης μου»,το την ίδια χρονιά την ποιητική συλλογή «Η Συνείδηση της Φυλής μου», το 1916 την ποιητική συλλογή «Η Συνείδηση της Γυναίκας», και το 1917 την συλλογή «Η Συνείδηση της Πίστης». Κατά την περίοδο 1917-1920 εκδίδει τα χαρακτηριστικά ποιήματα «Το Πάσχα των Ελλήνων» και «Μήτηρ Θεού».
Το 1915 εκδίδει την ποιητική συλλογή «Πρόλογος στη Ζωή, Η Συνείδηση της Γης μου»,το την ίδια χρονιά την ποιητική συλλογή «Η Συνείδηση της Φυλής μου», το 1916 την ποιητική συλλογή «Η Συνείδηση της Γυναίκας», και το 1917 την συλλογή «Η Συνείδηση της Πίστης». Κατά την περίοδο 1917-1920 εκδίδει τα χαρακτηριστικά ποιήματα «Το Πάσχα των Ελλήνων» και «Μήτηρ Θεού».
(του ΦωτοΜότση)
Η οδυνηρή αποκάλυψη του ψεύδους δυο βήματα μακριά απ' την αλήθεια είναι λόγος ποίησης. Η συγχώνευση της αβύσσου μεταξύ ουτοπίας και χειροπιαστού εγκυμονεί, ωσαύτως, ποίηση. Στο χείλος του φοβερού, μα και στη σιγουριά της νηνεμίας, ένας ανεξιχνίαστος ίσκιος πορεύεται αντάμα στον ποιητή. Έτοιμος να βυθιστεί στη φρίκη, έτοιμος να λάμψει ως διάττων στο στερέωμα. Φωνακλάς και κρυψίνους, -αναλόγως της περίστασης και ανάλογος του πάθους. Ετούτη η βολική σκιά, κάτω από την οποία μπορούμε να κρεμάσουμε με ασφάλεια το προσφάϊ μας, μα κι η εκκρεμότητα της απαντοχής σε απόσταση ανάσας απ' τον χαμό ή τον σωσμό, είναι η ποίηση.
Ο τόπος μας είναι κλειστός,
όλο βουνά που έχουν σκεπή
το χαμηλό ουρανό μέρα και νύχτα.
Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε
πηγάδια, δεν έχουμε πηγές.
Μονάχα λίγες στέρνες,
άδειες κι αυτές.
Που ηχούν και που τις προσκυνούμε.
Αγγελος Σικελιανός
Σαν έριξα και το στερνό δαυλί στο φωτογώνι
(δαυλί της ζωής μου της κλεισμένης μες στο χρόνο)
στο φωτογώνι της καινούργιας Λευτεριάς Σου Ελλάδα,
μου αναλαμπάδιασε άξαφνα η ψυχή, σα να ’ταν
όλο χαλκός το διάστημα, ή ως να ’χα
τ’ άγιο κελί του Ηράκλειτου τριγύρα μου
όπου χρόνια,
για την Αιωνιότη εχάλκευε τους λογισμούς του
και τους κρεμνούσε ως άρματα
στης Έφεσος το Ναό·
γιγάντιες σκέψες
σα νέφη πύρινα ή νησιά πορφυρωμένα
σε μυθικόν ηλιοβασίλεμα
άναβαν στο νου μου,
τι όλη μου καίγονταν μονομιά η ζωή
στην έγνια της καινούργιας Λευτεριάς σου Ελλάδα!
- Youtube:
Σελίδα 52 από 55
Γιορτή Αδελφότητας 2025
Συμπόσιο
Τοπολαλιά
Οι γειτονιές μας
ΒΡΥΤΖΑΧΑ web tv
Μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι
Μετεωρολογικός σταθμός Ζωτικού
Κατασκευή ιστοσελίδας Ι. Μότσης.