adelfotita  Αδελφότητα Ζωτικιωτών Αθήνας”

Σύλλογος Ζωτικιωτών "Η ΒΡΥΤΖΑΧΑ"   

Σύνδεση / εγγραφή

Αρχείο φωτογραφιών

Η Αδελφότητα Ζωτικιωτών στο Facebook

zotiko 2

Ο Σύλλογος Ζωτικιωτών στο Facebook

vrytzacha

Διαδικτυυακές Δημ. Υπηρεσίες

Screenshot 2023 04 27 at 1.38.35 PM

Ελληνικό Κτηματολόγιο

Screenshot 2023 04 27 at 1.48.41 PM

Α.Α.Δ.Ε.

Screenshot 2023 04 27 at 10.27.29 PM

Screenshot 2023 04 28 at 12.10.11 AM

Οι Τιτάνες

Ο Ουρανός γέννησε  με την Γη τους δώδεκα Τιτάνες : τον Ωκεανό, την Τηθύ, τον Κοίο, την Φοίβη, τον Υπερίωνα, την Θεία, τον Κρείο (ή Κριό), τον Ιαπετό, την Θέμη, την Μνημοσύνη, τον Κρόνο και την Ρέα. Ο αριθμός δώδεκα έχει για τους αρχαίους Έλληνες, αλλά και για πολλούς ακόμη λαούς την δική του αποκρυφιστική σημασία.

Δώδεκα είναι οι Τιτάνες, οι Ολύμπιοι Θεοί, τα ζώδια του ζωδιακού κύκλου, οι μήνες, ο ιερός αριθμός του Πυθαγόρα (το άθροισμα των πλευρών του ορθογωνίου τριγώνου 3+4+5), οι άθλοι του Ηρακλή, οι μέρες που χρειάστηκε η Λητώ στη Δήλο για να γεννήσει τον Απόλλωνα και την Άρτεμη, τα καράβια του Οδυσσέα κατά την επιστροφή, οι περιπέτειες του Οδυσσέα στον δρόμο του για την Ιθάκη, οι πελέκεις μέσα από την οπή των οποίων πέρασε ο Οδυσσέας το βέλος στην μάχη του με τους μνηστήρες. Δωδεκαδικό ήταν και το αρχαϊκό  σύστημα αρίθμησης. Δώδεκα είναι και οι βραχίονες του γαλαξία μας.

Κάθε γαλαξίας  έχει ένα κέντρο (το μάτι του «κύκλωπα»)  γύρω από το οποίο ξετυλίγονται οι βραχίονές του. Ο δικός μας γαλαξίας έχει δώδεκα βραχίονες.

Εικόνα 1. O γαλαξίας μας με τους βραχίονές του.(πηγή: wikipedia)

 

Οι δώδεκα αυτοί βραχίονες μπορεί να εκληφθούν ως 6 ζεύγη, όπου το κάθε ζεύγος είναι «συμμετρικό» ως προς το κέντρο του γαλαξία. Ο σχηματισμός κάθε βραχίονα θα μπορούσε να αντιστοιχεί στην γέννηση κι ενός Τιτάνα, τον οποίο ο Ουρανός κρατούσε στο σκοτάδι. Οι βραχίονες αποτελούν για όλη την περίοδο, πριν την ανάληψη της εξουσίας του σύμπαντος από τον Κρόνο, άμορφους σχηματισμούς ύλης σε ακινησία (= σκότος).

Απ’ τον ουρανό και την γαία γεννήθηκαν οι δώδεκα τιτάνες:

«Ἥ δὲ καὶ ἀτρύγετον πέλαγος τέκεν, οἴδματι θυῖον, Πόντον, ἄτερ φιλότητος ἐφιμέρου· αὐτὰρ ἔπειτα Οὐρανῷ εὐνηθεῖσα τέκ᾽ Ὠκεανὸν βαθυδίνην, Κοῖόν τε Κρῖόν θ᾽ Ὑπερίονά τ᾽ Ἰαπετόν τε Θείαν τε ῾Ρείαν τε Θέμιν τε Μνημοσύνην τε  Φοίβην τε χρυσοστέφανον Τηθύν τ᾽ ἐρατεινήν. Τοὺς δὲ μέθ᾽ ὁπλότατος γένετο Κρόνος ἀγκυλομήτης, δεινότατος παίδων· θαλερὸν δ᾽ ἤχθηρε τοκῆα.»

 «Ησιόδου Θεογονία 131-136»

Αυτή γέννησε και το άγονο πέλαγος, το όλο κύμα, τον Πόντο, χωρίς ηδονική αγάπηκι έπειτα με τον Ουρανό κοιμήθηκε και γέννησε τον βαθύδινο Ωκεανό και τον Κοίο και τον Κρείο και τον Υπερίονα και τον Ιαπετό και τη Θεία και τη Ρεία και τη Θέμη και τη Μνημοσύνη και τη χρυσοστέφανη Φοίβη και τη χαριτωμένη Τηθή. Και μετ' απ' αυτούς τελευταίος γεννήθηκε ο στρεψόνοος Κρόνος, ο πιο φοβερός απ τους γιους της και το θαλερό εχθρεύτηκε γονιό του.

Γείνατο δ' αὖ Κύκλωπας ὑπέρβιον ἦτορ ἔχοντας, Βρόντην τε Στερόπην τε καὶ Ἄργην ὀβριμόθυμον, οἳ Ζηνὶ βροντήν τ' ἔδοσαν τεῦξάν τε κεραυνόν. οἱ δ' ἤτοι τὰ μὲν ἄλλα θεοῖς ἐναλίγκιοι ἦσαν, μοῦνος δ' ὀφθαλμὸς μέσσῳ ἐνέκειτο μετώπῳ. Κύκλωπες δ' ὄνομ' ἦσαν ἐπώνυμον, οὕνεκ' ἄρά σφεων κυκλοτερὴς ὀφθαλμὸς ἕεις ἐνέκειτο μετώπῳ. ἰσχὺς δ' ἠδὲ βίη καὶ μηχαναὶ ἦσαν ἐπ' ἔργοις.

ἄλλοι δ' αὖ Γαίης τε καὶ Οὐρανοῦ ἐξεγένοντο Τρεῖς παῖδες μεγάλοι <τε> καὶ ὄβριμοι, οὐκ ὀνομαστοί, Κόττος τε Βριάρεώς τε Γύγης θ', ὑπερήφανα τέκνα. τῶν ἑκατὸν μὲν χεῖρες ἀπ' ὤμων ἀίσσοντο, ἄπλαστοι, κεφαλαὶ δὲ ἑκάστῳ πεντήκοντα ἐξ ὤμων ἐπέφυκον ἐπὶ στιβαροῖσι μέλεσσιν. ἰσχὺς δ' ἄπλητος κρατερὴ μεγάλῳ ἐπὶ εἴδει. (Ησιόδου-Θεογονία 147-153)

 

Και γέννησε τους Κύκλωπες με την πολυδύναμη καρδιά, το Βρόντη και το Στερόπη και τον Άργο το βαρύψυχο, που στο Δία δώσαν τη βροντή και φτιάξανε τον κεραυνό. Αυτοί σ' όλα τ' άλλα ήταν όμοιοι με τους θεούς, αλλά ένα μάτι μονάχο βρισκόταν στο μέσο του μετώπου τους. Κι είχαν όνομα και λέγονταν Κύκλωπες, γιατί σ' αυτούς ένα στρογγυλό μάτι βρισκόταν στο μέτωπο τους. Και δύναμη κι ορμή και τεχνάσματα ήταν στα έργα τους.

Κι άλλοι απ' τη Γαία και τον Ουρανό γεννήθηκαν τρεις γιοι μεγάλοι και τρομεροί, όσο δε λέγεται, ο Κόττος κι ο Βριάρεω κι ο Γύγης, περήφανα παιδιά. Απ' τους ώμους τους τινάζονταν εκατό χέρια αζύγωτα και πενήντα κεφάλια από καθενός τους ώμους φύτρωναν πάνω στα στιβαρά τους μέλη κι ήταν αζύγωτη ισχύ δυνατή στη μεγάλη μορφή τους.

 

Οι κύκλωπες συμβολίζουν ίσως ιδιότητες και εκδηλώσεις της ύλης, π.χ. βροντή (Βρόντης), αστραπή (Στερόπης), λάμψη (Αργος). Οι εκατόγχειρες Κόττος,  Βρυάρεω και Γύγης μπορεί να συμβολίζουν δυνάμεις και νόμους της ύλης-ενέργειας, οι οποίες εκδηλώνονται με πολλούς τρόπους.

 

Οι Τιτάνες, οι Κύκλωπες και οι εκατόγχειρες στην κυριαρχία του Ουρανού ζούσαν στο σκότος, όπου τους καταδίκασε η παντοδυναμία του Ουρανού, η ακινησία του κόσμου. Η «συνομωσία» του Κρόνου για τον εκθρονισμό του πατέρα του, η αποκοπή των γεννητικών οργάνων του Κρόνου με την συνακόλουθη γέννηση της τιτανίδας Αφροδίτης και η κυριαρχία του Κρόνου συνιστούν το τέλος του άβιου, ακίνητου κόσμου και την απαρχή της δημιουργίας του έμβιου κόσμου. Το σύμπαν τίθεται σε κίνηση.-«Αυτή γέννησε και το άγονο πέλαγος, το όλο κύμα, τον Πόντο, χωρίς ηδονική αγάπη»- Ο πόντος είναι η ατέρμονη αιθερική θάλασσα και ο ποταμός Ωκεανός με τις με τους πλυπληθείς γυιούς - παραποτάμους του είναι τα τεράστια συμπαντικά αιθερικά ρεύματα   στους κόλπους του οποίου υπάρχει και κινείται το Σύμπαν – κόσμος.  Η Γαία γέννησε το άγονο πέλαγος, το όλο κύμα, τον Πόντο χωρίς ηδονική αγάπη. Τον βαθύδινο Ωκεανό ποταμό, όμως, τον γέννησε αφού πλάγιασε με τον Ουρανό.

 

Κατά την αρχαιοελληνική θεολογία η δημιουργία και το σύνολο της εξελικτικής διαδικασίας είναι αποτέλεσμα είτε της δράσης των αντιθέτων, είτε της παρθενογένεσης. Η δημιουργία ως αποτέλεσμα της δράσης των αντιθέτων συντελείται είτε μέσω φιλότητας (ερωτική έλξη), είτε μέσω νείκεος (απώθηση, σύγκρουση). Οι καταστάσεις και ιδιότητες της ύλης-ενέργειας προσωποποιούνται  στο πρόσωπο των θεών και των ημιθέων. Για την περιγραφή μιας κατάστασης και των αιτιών που την δημιούργησαν χρησιμοποιούνται τα θεϊκά ζεύγη, όπως Ουρανός και γη, Κρόνος και Ρέα, Ζευς και Ηρα κλπ.

Η παρθενογένεση αποτελεί εκδήλωση μιας κυρίαρχης ιδιότητας ή στοιχείο του γεννήτορα, το οποία «αυτονομείται» από αυτόν λόγω της καθολικής ισχύος του. 

Οι ριζικές συμπαντικές μεταβολές εκφράζονται με την διαδοχή των κυρίαρχων γονικών ζευγών. Κατά τα μεσοδιαστήματα των διαδοχών εξακολουθούν να συμβαίνουν εκτεταμένες μεταβολές, οι οποίες εκφράζονται μέσα από ένα πλέγμα τέκνων – υιών και θυγατέρων -  και οι οποίες δεν παραβιάζουν τις βασικές αρχές, που προσδιορίζονται από το κυρίαρχο γονικό ζεύγος και που το χαρακτηρίζουν. Μέχρι την τελική επικράτηση του Διός το όλον σύμπαν βρίσκεται σε μια συνεχή διαδικασία ανατροπών. 

Οι ανατροπές αυτές και όλες οι μεταβολές κυριαρχούνται από την Αδράστεια, ως νόμο της ευάρμονης κοσμικής δημιουργίας, ως συμπαντική αρχή των όντων, τα οποία και κοσμοποιεί.

 

 

Κρόνος και Ρέα

 

Χρόνος και Ροή, χρόνος και κίνηση. Ο χρόνος υπάρχει στην ροή (κίνηση) κι αυτή πάλι υπάρχει στον χρόνο.

Στον ορφικό ύμνο του Κρόνου ο Κρόνος είναι η γέννηση και η φθορά της φύσης «γέννα, φυή, μείωσι,». Είναι ο Τιτάνας που εξαντλεί τα πάντα και ο ίδιος πάλι τα επαυξάνει«ὃς δαπανᾶις μὲν ἅπαντα καὶ αὔξεις ἔμπαλιν αὐτός». Είναι ο σεβαστός «Προμηθέας» που κατοικεί σε όλα τα μέρη του κόσμου, και ο αρχηγός του γένους των ανθρώπων «Προμηθεῦ, ὃς ναίεις κατὰ πάντα μέρη κόσμοιο, γενάρχα».

 

Με την γέννηση του Κρόνου ως το δωδέκατο τέκνο του ζεύγους Ουρανού και Γης και την συμπαντική κυριαρχία του Κρόνου και της Ρέας ολοκληρώνεται η δημιουργία του άβιου σύμπαντος.

Ο Κρόνος-Χρόνος με τον υπάρχοντα χώρο δημιουργούν την ά-τομη ενότητα, το ΕΝ του Ηράκλειτου. Για τον Ηράκλειτο ο Χρόνος «Αἰὼν παῖς ἐστι παίζων, πεσσεύωνˑ παιδὸς ἡ βασιληίη»Ο αιώνας είναι ένα παιδί, που ρίχνει τα ζάρια, ενός παιδιού η βασιλεία. Με την ρήση αυτή ο Ηράκλειτος συνέδεσε - σε ενεστώτα χρόνο - τον χρόνο με τον χώρο. Ο χρόνος είναι μια αμετάβλητη ζωή του σύμπαντος, που κατέχει τα πάντα στο παρόν, που ποτέ δεν υπήρξε στο παρελθόν, ούτε θα υπάρξει στο μέλλον αλλά πάντα είναι στο τώρα μέσα σε μια άχρονη ενότητα. Ο μαθηματικός συμπαντικός χώρος εμφανίζεται να έχει ν-σημειακές διαστάσεις και ο χρόνος γίνεται μονοδιάστατος. Στην ουσία  υπάρχουν ξεχωριστά συστήματα χρόνου με ν διαστάσεις χώρου. Ο χρόνος λοιπόν είναι μια ολότητα διαφορετικών συστημάτων χρόνου με ν διαστάσεις χώρου, είναι η αιώνια στιγμή που χαρακτηρίζει τον σύμπαντα κόσμο.

«Αἰὼν παῖς ἐστι παίζων, πεσσεύωνˑ παιδὸς ἡ βασιληίη». Ο χρόνος είναι το ρίξιμο των ζαριών. Αυτό επαναλαμβάνεται και επαναλαμβάνεται στον χώρο με μια επαναλαμβανόμενη περιοδικότητα. Ο χρόνος ανακυκλώνεται. Κάθε σημείο, από τα άπειρα του κύκλου, είναι η αρχή και το τέλος. Κάθε σημείο έχει ένα διφυή χαρακτήρα. Συνδυάζει δυο φαινομενικά αντίθετες ιδιότητες: είναι η Αρχή και το Τέλος. Αυτή είναι η βασική αρχή της δυαδικότητας του ενός.

Στην ίδια αρχή υπακούουν και τα ζεύγη των τιτάνων:  Ουρανός και Γη, Κρόνος και Ρέα, Ωκεανός και Τηθύς, Κοίος και Φοίβη, Υπερίωνας και Θεία, Ιαπετός και Κλυμένη (κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος), Κρείος και νύμφη Ευρυβία. Οι τιτανίδες Θέμις και Μνημοσύνη δεν έσμιξαν με τους θεϊκούς τιτάνες κι ούτε πήραν το μέρος κανενός στην τιτανομαχία, η οποία έληξε με την κυριαρχία του Διός, για να ολοκληρωθεί έτσι η δημιουργία.

 

Ι. Μότσης

 

 

Γιορτή Αδελφότητας 2025

Adelfotita

 

Τοπολαλιά

 

Οι γειτονιές μας

ΒΡΥΤΖΑΧΑ web tv

Μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι

dd

Μετεωρολογικός σταθμός Ζωτικού

Screenshot 2023 04 27 at 5.14.24 PM

Screenshot 2023 04 27 at 10.43.18 PM

Ellinomatheia1

Screenshot 2023 04 27 at 11.18.15 PM

Λογοτεχνία

Ο Αμερικάνος

Γιάννης Ρίτσος

Κώστας Βάρναλης

Μανώλης Αναγνωστάκης

Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

Η ιστορία του Ζωτικού

Συμβόλαιο αγοροπωλησίας Ζωτικού

ΖΩΤΙΚΟ (ΛΙΒΙΚΙΣΤΑ) ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Μύθος και Λόγος - Μέρος 2.

Η εξέλιξη του πληθυσμού του Ζωτικού από την απελευθέρωσή του από τους Τούρκους έως σήμερα

Έρευνες

Το Μαντήλι στην λογοτεχνία - ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ

ΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ και την λογοτεχνία - Μέρος 3.

Στα χρόνια που πέρασαν - Μέρος 3.

Το Μαντήλι στην λογοτεχνία - ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Το Μαντήλι στην λογοτεχνία - ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ

Το Ζωτικο στις τέχνες - Φρειδερίκη Παπαζήκου

Το Ζωτικο στις τέχνες - Φώτης Μότσης

Αφηγήσεις

Αφιερώματα

Περιηγήσεις

periigiseis

Γιορτές

giortes

Δημιουργίες

dimiourgies

Παρουσιάσεις

parousiaseis