Δημητρίου Μίχα, φιλολόγου
Μέρος Πρῶτο
1. Ἡ θρησκευτικὴ πολιτικὴ τῶν αὐτοκρατόρων τοῦ 4ου αἰῶνος καὶ ἀρχὲς τοῦ 5ου
Ι. Ἐποχὴ Μεγάλου Κωνσταντίνου
Ἡ ἐποχὴ τῆς ὕστερης ἀρχαιότητας καὶ τῆς πρώιμης βυζαντινῆς περιόδου (287 μ.Χ- 565 δηλ. ἀπὸ τὸν Διοκλητιανό ἕως τὸ τέλος τῆς δυναστείας Ἰουστινιανοῦ) ἀποτελεῖ ἀναμφίβολα μία μεταβατικὴ περίοδο, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ὁποίας δρομολογοῦνται βαθιὲς ἀλλαγὲς στὶς πολιτικές, θρησκευτικὲς καὶ οἰκονομικὲς δομὲς τοῦ νεοσύστατου Ἀνατολικοῦ Ρωμαϊκοῦ κράτους ἢ Βυζαντινοῦ κράτους, ὅπως λαθεμένα καταγράφηκε ἀπὸ τὸν 17ὂν αἰῶνα.
Αδελφότητα Ζωτικιωτών Αθήνας”






























