Αρχική

Ο ελλαδικός χώρος πριν από κάποιες χιλιετηρίδες δεν ήταν έτσι όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. Το Αιγαίο πέλαγος ήταν στεριά με διάσπαρτες λίμνες, και ποτάμια διέρρεαν την Αιγηίδα. 

Δημητρίου Μίχα, φιλολόγου

Τό Πάσχα εἶναι ἀπὸ τὶς πιὸ παλιὲς ἂν ὄχι ἡ ἀρχαιότερη ἑορτὴ τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας ἐπειδὴ ἔχει τὴν ἀρχὴ της στὴν ἑβραϊκὴ θρησκευτικὴ παράδοσι. Ἡ ὀνομασία του προέρχεται ἀπὸ τὸ ἑβραϊκὸ Πεσὰχ πού σημαίνει διάβασι, καὶ ἑορτάζονταν ἡ ἀπελευθέρωσι τῶν Ἰσραηλιτῶν ὑπὸ τὸν Μωϋσῆ ἀπὸ τὴν Αἰγυπτιακὴ αἰχμαλωσία. 

Δημητρίου Μίχα

Ἡ λεγόμενη μὲ τὸν γενικὸ ὅρο «Βυζαντινὴ Εἰκόνα», κατέχει κεντρικὴ θέσι στὴν Τέχνη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καθὼς μέσω αὐτῆς ὁ Θεὸς καθίσταται ὁρατὸς στὸν ἄνθρωπο. Ἐπειδὴ κατὰ τὸν Διονύσιο Ἀρεοπαγίτη ἡ ἐπὶ γῆς ἐκκλησία πρέπει νὰ θεωρεῖται τύπος καὶ εἰκόνα τῆς ἐπουρανίου ἐκκλησίας τὰ πάντα καὶ στὴν ἁγιογραφία πρέπει ν’ ἀνακαλοῦν τὸν οὐράνιο κόσμο. 

Μύθος είναι ο Λόγος.  Είναι η Αργώ που ταξιδεύει στο χρόνο ανθρώπους γεγονότα και καταστάσεις, ιστορία και γνώση. Εναπόκειται σε μας να αποκωδικοποιήσουμε το πραγματικό του μήνυμα, να αφαιρέσουμε το περυτίλιγμά του, που είναι όμορφο, και ανθρωπομορφικό. 

του Δημήτρη Μίχα

Ἕνα σημεῖο  ἀναφορᾶς τῆς τοπικῆς ἱστορίας καί τῆς συλλογικῆς μνήμης τῶν κατοίκων εἶναι σέ πολλά χωριά ἕνα αἰωνόβιο δένδρο πού καθίσταται τό ἔμβλημά του μέ ἰσχυρούς συναισθηματικούς καί ἐθιμικούς συμβολισμούς. 

(από το βιβλίο του Γάλου Ορθοδόξου θεολόγου ιερωμένου π. Λεβ Ζιλέ)

Εκεί που η ελληνική ύπαιθρος σμίγει με την ποιμενική ζωή, γεννιούνται δημοτικά τραγούδια θαρρείς βγαλμένα από τον ιδρώτα και τις αγωνίες των ανθρώπων μιας άλλης Ελλάδας, γνώριμης στους παλιούς.

Από τους στίχους της Ιλιάδας ραψωδία Χ, 355-359, όπου ο θνήσκων Πάτροκλος λέει στον Αχιλλέα να προσέξει μήπως θυμώσουν οι θεοί και στείλουν τον Πάρι με τον Απόλλωνα και τον σκοτώσουν, συμπεραίνει κανείς ότι ο Αχιλλέας σκοτώθηκα από τον Πάρι (Αλέξανδρο), χωρίς αυτό να αναφέρεται πουθενά στην Ιλιάδα ή στην Οδύσσεια.