Αρχική

Της Βασιλικής Σ. Μίχα

Μές την αρένα των "θηρίων" 
πού¨χουν συνείδηση χαμένη ,
τα παραμύθια που σου τάζουνε πληρώνεις , 
και συ με δάκρυ ξεχρεώνεις ,

Ι. Μότσης

Είναι γνωστό από το παράδοξο του Ζήνωνα που ο ταχύς Αχιλλέας δεν θα φτάσει ποτέ την προπορευόµενη χελώνα, επειδή  ώσπου ο Αχιλλέας να διανύσει την απόσταση που κάθε φορά τον χωρίζει από την χελώνα αυτή θα έχει διανύσει ήδη ένα διάστηµα, έστω και µικρό, γι’ αυτό και η χελώνα θα προπορεύεται συνεχώς.

«Έστι δ’ ούτος ότι το βραδύτατον ουδέποτε καταληφθήσεται θέον υπό του ταχίστου. Έµπροσθεν γαρ αναγκαίον ελθείν το διώκον, όθεν ώρµησε το φεύγον, ώστ’ αεί τι προέχειν αναγκαίον το βραδύτερον. Έστι δε και ούτος ο αυτός λόγος τώι διχοτοµείν, διαφέρει δ’ εν τώι διαιρείν µη δίχα το προσλαβανόµενον µέγεθος (Αριστοτέλης, Φυαικά Ζ 9.239 Β 14)».

Τη μάχη της Βρυτζάχας τιμήσαμε την Κυριακή, 10 Ιουνίου 2018, στα ηρωικά χώματα στη θέση "Λιβάδι", στο χωριό μας.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο Περιφερειάρχης Ηπείρου, κ. Καχριμάνης, ο Βουλευτής Ιωαννίνων, κ. Τασούλας, ο Δήμαρχος Δωδώνης, κ. Ντακαλέτσης, η Δήμαρχος Σουλίου κ. Μπραΐμη, πλήθος εκπροσώπων τοπικών φορέων και φίλων του Σουλίου.

    της Βασιλικής Μίχα

Μέσ' την ειρκτή αγκαλιά της προσμονής
παγιδευμένη 
θαρρείς του πόθου οι κρουνοί 
να έχουν κλείσει
στης καρτερίας τους δεσμούς 
υποταγμένη
μεθοδικά τους κόμπους
του υφαντού της θα ξεφτίσει.

του ΦωτοΜότση

Ὁ ΜήτσοΔάρας 
ἄδραξε εὐλαβικά τόν κορμό
καί τόν ἀπόθεσε στά γόνατά του ἄκρως
τρυφερά.
Ἀκούμπησε τήν ἀπαλάμη του πάνω 
στό ραγισμένο του κορμί
ἔσκυψε 
ἀπίθωσε τό αὐτί του πάνωθέ του.

"Το Ζωτικό από ψηλά" είναι ο τίτλος της νέας ταινίας μικρού μήκους που επιμελήθηκε ο Σύλλογος Απανταχού Κατοίκων Ζωτικού "Η ΒΡΥΤΖΑΧΑ" για το χωριό μας.

Η ταινία παρουσιάζει το χωριό μας από την οπτική ενός αετού, που πετά πάνω από τις διάφορες περιοχές του Ζωτικού και θαυμάζει τις σαγηνευτικές φθινοπωρινές αποχρώσεις. Η κινηματογράφηση έγινε το φθινόπωρο του 2017 με τηλεκατευθυνόμενο ελικόπτερο (drone).

Θα υφάνω της αυγής 
το ροδοστάλαγμα ,
του ήλιου το φιλιά
μ αγάπη θα τρυγίσω ,
του δειλινού το ονειρικό 
εικόνων το αμάλγαμα
μ όλα της Ανοιξης 
τα άνθη θα κεντήσω .

 «Όπου και να ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει».

Η μοίρα μου, λέει, είναι η μοίρα του ανθρώπου που ξαστόχησε στο σκοπό του. Μήπως, όμως, είτανε ίδια και η μοίρα της χώρας και του λαού στους οποίους δίνουμε το όνομα της Ελλάδας ; Αυτό φαίνεται πως λέει ο ποίητης σ’ ένα άτιτλο απόσπασμα της συλλογής «Μυθιστόρημα»: