Αρχική

“Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις, 

όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,

και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του, 

κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις, 

και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας” 

Ι.Μότσης

“Από τις δύο στράτες διαλέγω τον ανήφορο γιατί κατά κει με σπρώχνει η καρδιά μου..απάνω , απάνω , απάνω! φωνάζει η καρδιά μου και την ακολουθώ με εμπιστοσύνη. 

Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι.
Δεν είμαι ο κατάδικος που τον πότισαν κρασί για να θολώσει το μυαλό του. Με λαγαρά τα φρένα, νηφάλιος, δρασκελώ το ανάμεσα στους δυο γκρεμούς μονοπάτι. Και μάχουμαι πώς να γνέψω στους συντρόφους, προτού πεθάνω. Να τους δώσω το χέρι μου, να προφτάσω να συλλαβίσω και να τους ρίξω έναν ακέραιο λόγο. Να τους πω τι φαντάζουμαι πως είναι τούτη η πορεία. και κατά πού ψυχανεμίζουμαι πως πάμε. Και πως ανάγκη να ρυθμίσουμε όλοι μαζί το περπάτημα και την καρδιά μας. 

ΖΩΤΙΚΙΩΤΩΝ ΔΡΩΜΕΝΑ 2019 !

Ο Σύλλογος Απανταχού Κατοίκων Ζωτικού "Η ΒΡΥΤΖΑΧΑ" γιορτάζει 40 χρόνια συνεχούς προσφοράς και δράσης του για το Ζωτικό και παρουσιάζει το πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων για τον φετινό Δεκαπενταύγουστο:

Σημαντικές πληροφορίες για την αυριανή εκδρομή μας στη Βέροια.

Παρακαλούμε να έχετε μαζί σας:

• Όλοι οι εκδρομείς τις αστυνομικές σας ταυτότητες.

του Γιάννη Μότση

Έμφυλη ή άφυλη δημιουργία

Αλλά τι είναι ποίηση; Έχουν δοθεί πολλοί ορισµοί. Εµείς όµως θα σταθούµε στον ορισµό του Αριστοτέλη, που θεωρείται και ο τελειότερος.

Η ποίηση είναι τέχνη που µιµείται πράξεις και λόγια, όχι όπως αυτά έγιναν ή ειπώθηκαν, αλλά όπως θα µπορούσαν και όπως θα έπρεπε να γίνουν, και η οποία αποβλέπει, µε την αρµονία και το ρυθµό, να οδηγήσει στην αρετή τις ανθρώπινες ψυχές που ακούνε τα δηµιουργήµατά της.

“Ποίησις έστι τέχνη µιµητική πράξεών τε καί λόγων, ούχ’ οία ταύθ’ υπάρχει, αλλ’ οία δύναται καί δεί, τέλος έχουσα τό µεθ’ αρµονίας καί ρυθµού είς αρετήν διατιθέναι τάς τών ακουόντων ψυχάς”.Αριστοτέλης

της Βασιλικής Μίχα

Εκεί , που η ματιά ,

σαν το ανθηρό της χαραυγής 
ροδόνερο κι ανάσα στάζει στους βλαστούς της...
εκεί , ανταριασμένοι ίσκιοι 
θηλιές θα κάνουν τα πλοκάμια της σιωπής
και πνιγηρές ορδές τους στεναγμούς της .

της Βασιλική Σ. Μίχα

Από υφάντρα Αρχόντισσα
-στον κόσμο όταν βγήκα-
μου δώθηκε ως προίκα
χρυσόδετο χαλί...
Ωδή , σονέτο , ποίηση..
τ' αρώματά του ήχοι ,
τα όνειρά του στίχοι
σε κάθε του ραφή.

έρωτα που δε γονάτισες στον πόλεμο


έρωτα που ορμας και γεμίζεις την πλάση


που στα απαλά τα μάγουλα της κόρης νυχτερεύεις,


που σεργιανάς τις θάλασσες και των ξωμάχων τα κατώφλια,


κανείς δε σου γλυτώνει μηδέ θνητός μηδέ αθάνατος

Εσύ που είσαι το λούλουδο ζωής τυρρανισμένης,


εσύ που ξετρελαίνεις εκείνον που κρατάς!

Απόσπασμα από το χορό “Έρως ανίκατε μάχαν...”

ΑΝΤΙΓΟΝΗ