Απάλευτη αντάρα όπου σκιάζονται τα λάθη
σκέψη γερμένη στο μονοπάτι της φυγής
σε σκονισμένους δρόμους αισθήματα και πάθη
_βωμός αγάπης_ Ανάλγητη η υποθήκη της ψυχής.

Αρμύρας δάκρυ ...αθώρητος λυγμός
ιχνογραφεί της θλίψης άοσμα αρώματα
φοβάται ο νους να μη θεριέψει ο θυμός
φοβάται να μη χάσουν οι προτάσεις τους τα χρώματα .

Και ωριμάζουν και ξεχύνονται οι οιμωγές
το αίμα καθώς μούσκευε το ξύλο
περσίδες που παράκουσαν του πόνου τις ευχές
στον "μάστορα" που κάρφωνε τον ήλο.

Αποκαθήλωσης.....ο χρόνος σε μετάσταση
κομμάτια σκόρπια ....κει που η ανάσα γέρνει .
Είναι η ζωή μια Σταύρωση και Ανάσταση
με Ανατολές εφήμερες ,που η χαραυγή θα φέρνει !!!....

Βίκυ Μίχα