Αδελφότητα Ζωτικιωτών Αθήνας”
του Χρήστου Θεμελή
Όταν πάψουμε να προσφερόμαστε στον άλλον
για να μοστράρει την καταναλωτική του
ευδαιμονία,,
Όταν δεν θα είμαστε εθελοντές θεατές/ακροατές
της ανούσιας παράστασης του κάθε
προσφερόμενου εαυτούλη,,
Όταν διαθέσουμε,
την επιβράβευσή μας
μόνο στις όποιες κι αν υπάρχουν,
άξιες πράξεις του,,
Θα αρχίζει τότε να ξεσκαρτίζει
η ήρα από το στάρι,,
Δεν είναι δύσκολο,
απαιτεί μόνον πολύ σιωπή..
Χάνοντας σιγά-σιγά το κοινό τους αυτοί,
οι έρμοι εαυτούληδες,,
ίσως μπορέσουν να ξαναβρούν ,
τον χαμένο εαυτό τους.
Από τη στάση της ζωής μας,
την προσωπική
και μόνον έτσι μπορεί ν' αλλάξει
η δημόσια ζωή.
Κατασκευή ιστοσελίδας Ι. Μότσης.