Η λέξη “κατακλυσμός” προέρχεται από τις λέξεις “κατα” + “κλυζω”. Ο όρος “κλύζω” (Σταματάκος 1949: 533) σημαίνει στην ενεργητική φωνή “ορμώ δια των κυμάτων” και στην παθητική φωνή “είμαι τρικυμιώδης, έχω θαλασσοταραχή”

Κατά τον Άνθιμο Γαζή (Λεξικό Β΄τόμος, σελ. 134) “Κατακλυσμός: πλημμύρα ύδατος, ξεχείλισμα, επισώρευσις”

Δεδομένου δε ότι η συνολική ποσότητα του ύδατος στις τρεις καταστάσεις του (στερεά, υγρή, αέρια) παραμένει η ίδια και ότι η ανακλαστικότητα των ηλιακών ακτίνων στους πάγους (φαινόμενο aldedo)  είναι υψηλότερη σε σχέση με τα άλλα τμήματα της επιφάνειας της γης, τα οποία απορροφούν την ηλιακή ακτινοβολία, γεγονός που σημαίνει ότι όσο μεγαλύτερη είναι η καλυπτόμενη με πάγους επιφάνεια της γης τόσο πιο χαμηλές θερμοκρασίες επικρατούν στην γη, αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι κατακλυσμοί είναι αποτέλεσμα της απότομης ανόδου της θερμοκρασίας και σταματούν είτε με την ομαλοποίηση της θερμοκρασίας (απουσία μεταβολών θερμοκρασίας ή μικρές μεταβολές), είτε με την έναρξη της πτώσης της θερμοκρασίας.

Σχήμα 1

Το παραπάνω σχεδιάγραμμα των θερμοκρασιών του καθηγητή Η. Μαριολάκου μας βοηθάει να εντοπίσουμε τις περιόδους των κατακλυσμών.

Κατά την πλειστόκαινο περίοδο θα πρέπει να συνέβησαν αρκετοί κατακλυσμοί, ανάμνηση των οποίων δεν διεσώθη από τους μύθους των λαών. Παγκόσμιοι Κατακλυσμοί που εναλλάσσονταν με περιόδους Παγετώνων έγιναν πολλές εκατοντάδες ή και χιλιάδες στην Γη στην διάρκεια της Γεωλογικής Ιστορίας της των 4,5 δισεκατομμυρίων ετών.

Σχήμα 2

Σύμφωνα με το σχήμα μας (σχήμα 1) ένας μεγάλος κατακλυσμός πρέπει να έγινε την περίοδο μεταξύ 20000 και 18000 χρόνων πριν από σήμερα.

Ένας δεύτερος μεγάλος κατακλυσμός έγινε την περίοδο μεταξύ 13500 και 13000 χρόνων πριν από σήμερα.

Ένα τρίτος κατακλυσμός φαίνεται να έγινε την περίοδο μεταξύ 11500 και 11000 χρόνων πριν από σήμερα.

Κατακλυσμικά φαινόμενα στον αιγαιακό χώρο έχουμε και κατά την περίοδο μεταξύ 18000 και 5000 πριν από σήμερα. Κατά την περίοδο αυτή σχηματίστηκαν τα νησιά του Αιγαίου (δωδεκάνησα, Σποράδες), οι Εχινάδες νήσοι και διαμορφώθηκε ο Σαρωνικός κόλπος, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα.

Ο κατακλυσμός του Ωγύγου

Ο Ωγύγος ή Ωγύγης, ήταν κατά την Ελληνική Μυθολογία, ένας από τους αρχέγονους ηγέτες στην Αρχαία Ελλάδα, ιδιαίτερα στην Βοιωτία. Κατά μία άλλη εκδοχή ήταν ο πρώτος βασιλιάς της Αττικής.

Η ετοιμολογία και η έννοια του ονόματος (από το επίθετο Ωγύγιος) σημαίνει, αρχέγονος, πρωταρχικός, πολύ αρχαίος.

Είναι ιδιαίτερα γνωστός ως βασιλιάς των Εκτενών, των αυτοχθόνων (προκατακλυσμιαίων) και πρώτων κατοίκων της Βοιωτίας. Ίδρυσε την πόλη Ωγυγία (η μετέπειτα Θήβα) και έγινε ο πρώτος βασιλιάς της. Αρκετοί αρχαίοι Έλληνες ποιητές αναφέρονται στους Θηβαίους ως «Ὠγυγίδαι».

Το όνομα του χρησιμοποιήθηκε αργότερα για να τονίσει οτιδήποτε το "παμπάλαιο", πριν τον πρώτο κατακλυσμό που συνέβει κατά την βασιλεία του. Ο κατακλυσμός κατέστρεψε και την Αττική και την Βοιωτία και οι άνθρωποι που επέζησαν λέγεται πως μετοίκησαν στην Αίγυπτο, της οποίας το πρώτο όνομα ήταν επίσης "Ωγυγία", όπως της Αττικής και της Βοιωτίας.

Σύμφωνα με την Ελληνική Παράδοση ο κατακλυσμός του Ωγύγου έγινε όταν κυβερνήτης στο Αργος ήταν ο Φορωνέας, γιός του Ιναχου.

Ο Παυσανίας στα "Κορινθιακά" λέει οτι ο Φορωνέας θεωρείτο ως ένας εκ των προ-προϊστορικών Ελλήνων (των Προσελήνων;!) ο οποίος συγκέντρωσε τους ανθρώπους σε κοινότητες ενώ μέχρι τότε έκαναν ημιάγρια ζωή.

[...]λέγεται δὲ καὶ ὧδε λόγος: Φορωνέα ἐν τῇ γῇ ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον, Ἴναχον δὲ οὐκ ἄνδρα ἀλλὰ τὸν ποταμὸν πατέρα εἶναι Φορωνεῖ: τοῦτον δὲ Ποσειδῶνι καὶ Ἥρᾳ δικάσαι περὶ τῆς χώρας, σὺν δὲ αὐτῷ Κηφισόν τε καὶ Ἀστερίωνα [καὶ τὸν Ἴναχον] ποταμόν: κρινάντων δὲ Ἥρας εἶναι τὴν γῆν, οὕτω σφίσιν ἀφανίσαι τὸ ὕδωρ Ποσειδῶνα. καὶ διὰ τοῦτο οὔτε Ἴναχος ὕδωρ οὔτε ἄλλος παρέχεται τῶν εἰρημένων ποταμῶν ὅτι μὴ ὕσαντος τοῦ θεοῦ: θέρους δὲ αὖά σφισίν ἐστι τὰ ῥεύματα πλὴν τῶν ἐν Λέρνῃ. Φορωνεὺς δὲ ὁ Ἰνάχου τοὺς ἀνθρώπους συνήγαγε πρῶτον ἐς κοινόν, σποράδας τέως καὶ ἐφ' ἑαυτῶν ἑκάστοτε οἰκοῦντας: καὶ τὸ χωρίον ἐς ὃ πρῶτον ἠθροίσθησαν ἄστυ ὠνομάσθη Φορωνικόν.- Ελλάδος περιήγησις / Κορινθιακά.

Οι πληροφορίες που μας έχουν διασωθεί σχετικά με τον Ωγύγο και τον Φορωνέα προέρχονται από το Μυκηναϊκό Επος "Φορωνίς" -το αρχαιότερο Ελληνικό Επος- το οποίο δυστυχώς, δεν διεσώθει.

Ωγυγία ονομάζεται και η μυθική νήσος της Καλυψούς, οπότε έχουμε 3 μεγάλες περιοχές με το ίδιο όνομα! (Αιγυπτος, Αττική + Βοιωτία και νήσος της Καλυψούς)...

Σύμφωνα με τους ίδιους μύθους ο Ωγυγος ή Ωγύγης, ήταν ο θεμελιωτής των Αιγυπτιακών Θηβών ενώ αργότερα, ο Κάδμος προς τιμήν του ονόμασε τις πύλες των Ελληνικών Θηβών, Ογυγίας πύλας, και η Θήβα πήρε την επονομασία Ωγύγιαι.

Ο πρώτος Κατακλυσμός όπως καταγράφεται στην Ελληνική γραμματεία, συνέβη βασιλεύοντος του Ωγύγου και γι’ αυτό πήρε το όνομα του . Τότε πλημμύρισε η Αττική και οι κάτοικοι της, άλλοι μεν επνίγησαν και άλλοι- όσοι πρόλαβαν -την εγκατέλειψαν. Τούτο συνέβη διότι ο Κηφισσός ποταμός πλημμύρισε και έπνιξε την Αττική και την Βοιωτία [Παυσανίας - Βοιωτικά Ε’ 1 και Η’, Σχόλ. Απόλλων. Γ’1177 κ.α ]

[...] ἐξ Ἀκραιφνίου δὲ ἰόντι εὐθεῖαν ἐπὶ λίμνην τὴν Κηφισίδα--οἱ δὲ Κωπαί̈δα ὀνομάζουσι τὴν αὐτήν-- πεδίον καλούμενόν ἐστιν Ἀθαμάντιον: οἰκῆσαι δὲ Ἀθάμαντα ἐν αὐτῷ φασιν. ἐς δὲ τὴν λίμνην ὅ τε ποταμὸς ὁ Κηφισὸς ἐκδίδωσιν ἀρχόμενος ἐκ Λιλαίας τῆς Φωκέων καὶ διαπλεύσαντί εἰσι Κῶπαι. κεῖνται δὲ αἱ Κῶπαι πόλισμα ἐπὶ τῇ λίμνῃ, τούτου δὲ καὶ Ὅμηρος ἐποιήσατο ἐν καταλόγῳ μνήμην: ἐνταῦθα Δήμητρος καὶ Διονύσου καὶ Σαράπιδός ἐστιν ἱερά. [2] λέγουσι δὲ οἱ Βοιωτοὶ καὶ πολίσματα ἄλλα πρὸς τῇ λίμνῃ ποτὲ Ἀθήνας καὶ Ἐλευσῖνα οἰκεῖσθαι, καὶ ὡς ὥρᾳ χειμῶνος ἐπικλύσασα ἠφάνισεν αὐτὰ ἡ λίμνη. οἱ μὲν δὴ ἰχθῦς οἱ ἐν τῇ Κηφισίδι οὐδέν τι διάφορον ἐς ἄλλους ἰχθῦς τοὺς λιμναίους ἔχουσιν: αἱ δὲ ἐγχέλεις αὐτόθι καὶ μεγέθει μέγισται καὶ ἐσθίειν εἰσὶν ἥδισται. Παυσανίας - Βοιωτικά

Λέγουν δε ότι τότε εφάνη σημείο παράξενο στο δίσκο της Αφροδίτης, επειδή μετεβλήθη και η διάμετρος και το σχήμα και το χρώμα και η τροχιά της. Όθεν ο Freret νομίζει ότι το παράδοξον ουράνιο σώμα ήτο κάποιος κομήτης και όχι η Αφροδίτη, και μάλιστα στην διατριβή του τεκμηριώνει ότι ήτο εκείνος ο κομήτης που εφάνη και το 1680 {Κάστωρ παρ’ Αύγουστίν. Πολ. Θ’ . θ’ Ιη’. Ή Υπομνήματ. Ακαδ.τόμ. Ι’ σελ. 357}

Υποθέτουν ότι αυτός ο κομήτης πέρασε πολύ κοντά στη Γη, ή ότι μέρη τούτου χτύπησαν τη Γη και δημιούργησαν πελώριο παλιρροϊκό κύμα , το οποίον προξένησε ασύλληπτη καταστροφή . Πιθανολογούν δε ότι εξ αιτίας αυτής της φυσικής καταστροφής εξηφανίσθη ο Προκατακλυσμιαίος Αιγαιατικός Πολιτισμός.

Ο Κατακλυσμός του Ωγύγου χρονολογείται την Ογδόη Εποχή. Διαφορετικές χρονολογίες έχουν προταθεί για τον κατακλυσμό, μερικές είναι: 2.136 π.Χ. (Βάρρων) και 1.796 π.Χ (Αφρικανός). Ο Κατακλυσμός του Ωγύγου συνέβη κατά το 37ον έτος της βασιλείας του Ωγύγου . Ο Κατακλυσμός αυτός δημιούργησε τέτοια καταστροφή ώστε άφησε ένα μεγάλο ιστορικό κενό 189 ετών, μέχρι του Κέκροπος, ο οποίος εβασίλευσε πολύ βραδύτερον. Στην μετακατακλυσμική εποχή αγνοείται τι συνέβη στην Αττική.

Ο Ωγύγος είχε γυναίκα την Θήβην θυγατέρα του Διόςκαι εγέννησεν εξ αυτής τον Ελευσίνα και τις Πραξιδίκες. Μερικοί λέγουν και κάποιον Κάδμον, προς λύπην των φοινικιστών που τον θέλουν να κατάγεται από τους Γεφυραίους Φοίνικες, ενώ σε κάθε περίπτωση ήτο αναμφισβήτητα Ελληνας. Πολύ πιθανόν ο Ωγύγος να ήταν και βασιλεύς της Βοιωτίας [Ευσελ. Χρονικ. Θεόφιλ. Εν Αυτολυκ.Γ’ 399]

Ο Ελευσίν έκτισε την Ελευσίνα και έμεινε εκεί μετά τον κατακλυσμό. Όμως υπήρχε και άλλη κομώπολις με το όνομα Ελευσίνα και Αθήναι στην Βοιωτία, πλησίον της Κωπαίδος λίμνης, τις οποίες έπνιξε η λίμνη όταν συνέβη μεγάλη πλημμύρα επί βασιλείας του Κέκροπος.

Ο κατακλυσμός του Ωγύγη σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις υπολογίζεται ότι συνέβη περίπου το 24.000 – 23.000 χιλιάδες χρόνια π.Χ και σαν πιθανότερες αιτίες αναφέρονται:

α) Εγινε μια μεγάλη έκρηξη στον ουρανό, στα έγκατα του πλανήτη Αφροδίτη, ο οποίος άλλαξε χρώμα, μεταβλήθηκε η διάμετρός και το σχήμα και πήρε άλλη κατεύθυνση στον ουρανό.

β) Πραγματοποιήθηκε μεγάλη αναταραχή στο ηλιακό μας σύστημα. Μεγάλες ανακατατάξεις στους πλανήτες που βρίσκονται κοντά και μακριά από τον ήλιο.

Η Γη αποκτά δυο μικρούς δορυφόρους, την σημερινή Σελήνη και έναν ακόμα. Ο δεύτερος δορυφόρος που αναφέρεται και με το όνομα Αστερία, εξακοντίστηκε στο διάστημα ή απορροφήθηκε από τον ήλιο ή έπεσε στον Ατλαντικό και καταβύθισε την ήπειρο Ατλαντίδα ή έπεσε στο Αιγαίο και δημιούργησε το νησί Δήλο.

Οι πόλοι της γης μετακινήθηκαν ή αντιστράφηκαν. Συνεπεία όλων αυτών, οι μεσημβρινοί της γης διαφοροποιήθηκαν, ο ισημερινός άλλαξε θέση μαζί και οι κλιματολογικές συνθήκες, οι εποχές άλλαξαν, οι πάγοι που κάλυπταν το Βόρειο ημισφαίριο της Γης έλιωσαν σε μεγάλο μέρος.

Στο χώρο της Μεσογείου, τα νερά των πάγων διάνοιξαν τον Βόσπορο και τον Ελλήσποντο και χύθηκαν στην Αιγαία γη, που μισοβυθίστηκε τουλάχιστον 200 μέτρα και δημιούργησε το Αιγαίο πέλαγος με τις βουνοκορφές – νησιά. Διάνοιξαν τα Τέμπη και τα στενά στις Ηράκλειες στήλες και ενώθηκε ο Ατλαντικός με την μέχρι τότε Μεσόγειο λίμνη. Η Σαχάρα από λίμνη – θάλασσα μετατράπηκε σε ξηρά και αργότερα σε έρημο.

Ο Ωγύγος και οι Ελληνες ειδικά της Αττικής μετακομίζουν προς την Αίγυπτο μεταφέροντας και όλον τον Ελληνικό πολιτισμό και τα μυστικά αρχεία της γνώσης.

Ισως η διάνοιξη των Τεμπών να μην έγινε την εποχή του κατακλυσμού του Ωγύγου αλλά πολύ παλιότερα διότι έχουν βρεθεί και στις δυο όχθες του Πηνειού οικισμοί και παλαιολιθικά εργαλεία ηλικίας 90.000 με 40.000 χρόνια π.Χ.

Ο κατακλυσμός του Ωγύγη, πρέπει τελικά να συνέβη περί την 20η χιλιετηρίδα π.α.σ. και συμπίπτει με το τέλος της γιγαντομαχίας και οριστικής νίκης των Ολυμπίων θεών.  Αυτό τεκμαίρεται από την παρουσία της Αθηνάς, του Απόλλωνα, της Αρτέμιδας, Ερμή και Ηφαίστου, της τέταρτης δηλ. γενιάς των θεών, οι οποίοι καθοδηγούν τους πελασγούς στην εκ νέου ανάπτυξη του πολιτισμού, την οργάνωσή τους σε οικισμούς. Οι πελασγοί κάνουν τα πρώτα βήματα στην κοινωνική τους οργάνωση.

Η γέννηση του Δία και όλης της τρίτης θεϊκής γενιάς πρέπει να συνέβη κατά την Εέμιο μεσοπαγετώδη περίοδο την 130η χιλιετηρίδα.Ο Διογένης ο Λαέρτιος στον προοίμιο του έργου “Βίοι φιλοσόφων” αναζητάει την αρχή της Φιλοσοφίας και επιχειρεί μια σύντομη περιγραφή και ανάλυση των απόψεων που επικρατούν.

Έτσι λοιπόν, διερωτάται αν θα ήταν δυνατόν η Φιλοσοφία να ξεκίνησε από τους βαρβάρους, και πιο συγκεκριμένα,

Αν ξεκίνησε από τους Πέρσες με τους λεγόμενους Μάγους,

Αν ξεκίνησε από τους Βαβυλώνιους και τους Χαλδαίους

Αν ξεκίνησε από τους Ινδούς με τους λεγόμενους Γυμνοσοφιστές ή τέλος

Αν ξεκίνησε από τους Κέλτες και τους Γαλάτες με τους λεγόμενους Δρυίδες.

Από την άλλη πλευρά αναφέρει ότι οι Αιγύπτιοι ισχυρίζονται ότι η Φιλοσοφία ξεκίνησε από τον Ήφαιστο, κατά την 51η χιλιετηρίδα πριν από σήμερα, που ήταν ο γιος του Νείλου και ότι πρώτοι διδάσκαλοι υπήρξαν Ιερείς και Προφήτες.

 “Αἰγύπτιοι μὲν γὰρ Νείλου γενέσθαι παῖδα Ἥφαιστον, ὃν ἄρξαι φιλοσοφίας, ἧς τοὺς προεστῶτας ἱερέας εἶναι καὶ προφήτας.

2 ἀπὸ δὲ τούτου εἰς Ἀλέξανδρον τὸν Μακεδόνα ἐτῶν εἶναι μυριάδας τέσσαρας καὶ ὀκτακισχίλια ὀκτακόσια ἑξήκοντα τρία· ἐν οἷς ἡλίου μὲν ἐκλείψεις γενέσθαι τριακοσίας ἑβδομήκοντα τρεῖς, σελήνης δὲ ὀκτακοσίας τριάκοντα δύο. Ἀπὸ δὲ τῶν Μάγων, ὧν ἄρξαι Ζωροάστρην τὸν Πέρσην, Ἑρμόδωρος μὲν ὁ Πλατωνικὸς ἐν τῷ Περὶ μαθημάτων φησὶν εἰς τὴν Τροίας ἅλωσιν ἔτη γεγονέναι πεντακισχίλια· Ξάνθος δὲ ὁ Λυδὸς εἰς τὴν Ξέρξου διάβασιν ἀπὸ τοῦ Ζωροάστρου ἑξακισχίλιά φησι,

3 Λανθάνουσι δ’ αὑτοὺς τὰ τῶν Ἑλλήνων κατορθώματα, ἀφ’ ὧν μὴ ὅτι γε φιλοσοφία, ἀλλὰ καὶ γένος ἀνθρώπων ἦρξε”,

Ο Διογένης ο Λαέρτιος μας πληροφορεί δηλ, πως για τους Αυγυπτίους ο Ήφαιστος, γιός του Νείλου, ειναι αυτός που δίδαξε την φιλοσοφία στους ιερείς και προφήτες.  Ο Νείλος κατά τον Ησίοδο ήταν γυιός του τιτάνα Ωκεανού και της τιτανίδας Τηθύος. Από δε τον Ήφαιστον μέχρι την γέννηση του Μ. Αλεξάνδρου (21/7/357 π.Χ.) πέρασαν 48.863 χρόνια. Αυτό σημαίνει πως η φιλοσοφία εμφανίστηκε στην πλανήτη γη περί την 51η χιλιετηρία πριν από σήμερα. Εύκολα συμπεραίνει κανείς πως για να υπάρξει φιλοσοφία απαιτείται οργανωμένη κοινωνία, γραφή, ανεπτυγμένος γραπτός και προφορικός λόγο. Κατά την διάρκεια από την γέννηση του Ηφαίστου μέχρι την γέννηση του Μ. Αλεξάνδρου έγιναν 373 εκλείψεις ηλίου (προφανώς ολικές) και 832 εκλείψεις σελήνης.

Όπως αναφέρει ο Εμόδωρος ο Πλατωνικός, από την άλωση της Τροίας μέχρι την γέννηση του Ζωροάστρη (Ζαρατούστρα) είχαν παρέλθει 5.000 χρόνια. Ο δε Ξάνθος ο Λυδός μας πληροφορείς πως από την γέννηση του Ζωροάστρη μέχρι την διάβαση του Ξέρξη (480 π.Χ.) παρήλθαν 6.000 χρόνια. Ετσι μπορούμε να υπολογίσουμε την γέννηση του Ζωροάστρη το 6480 π.Χ. και την άλωση της Τροίας το 11480 π.Χ. Ο Τρωϊκος πόλεμος δηλ. έγινε το 11.480 π.Χ., όπως μας πληροφορεί ο Διογένης ο Λάερτιος.

Όλοι όμως αυτοί οι συγγραφείς, πλανώνται από άγνοια, αποδίδοντες στους ξένους τα επιτεύγματα των Ελλήνων, διότι οι Έλληνες όχι μόνο την Φιλοσοφία δημιούργησαν ΑΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ!

Για την τελευταία αυτή περίοδο δηλ. της πλειστοκαίνου περιόδου δεν έχουμε ελληνικούς μύθους-μνήμες και δεν μπορούμε να εικάσουμε περί του τρόπου ζωής των τότε πελασγών. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως οι Πελασγοί της Αιγηίδας με τον κατακλυσμό του Ωγύγη μετέφεραν τα αρχεία της γνώσης τους στην Αίγυπτο.  

Γιάννης Μότσης