Μιχαήλ Πυλάρτης
(από την συλλογή : «Περίπατοι στο Ζωτικό)
***
Τῆς Ἀνατολῆς τὸ Φῶς
μὲ βρῆκε στὴν αὐλὴ τῆς ἐκκλησιᾶς
τοῦ Αϊ Νικόλα Λιβικίστης καὶ τώρα Ζωτικοῦ,
τοῦ χωριοῦ μὲ τὶς πρωτοπηγὲς τοῦ Ἀχέροντα.
Αδελφότητα Ζωτικιωτών Αθήνας”
Σύλλογος Ζωτικιωτών "Η ΒΡΥΤΖΑΧΑ"
Μιχαήλ Πυλάρτης
(από την συλλογή : «Περίπατοι στο Ζωτικό)
***
Τῆς Ἀνατολῆς τὸ Φῶς
μὲ βρῆκε στὴν αὐλὴ τῆς ἐκκλησιᾶς
τοῦ Αϊ Νικόλα Λιβικίστης καὶ τώρα Ζωτικοῦ,
τοῦ χωριοῦ μὲ τὶς πρωτοπηγὲς τοῦ Ἀχέροντα.
Ο Παυσανίας στα “Αρκαδικά” λέει: “Οπόσοι δε μυθολογήμασιν ακούοντες ήδονται, πεφύκασι και αυτοί τι επιτερατεύεσθαι · και ούτω τοϊς αληθέσιν έλυμήναντο συγκεραννύντες αυτά έψευσμένοις” Σε νεοελληνική απόδοση: “Όσοι δε αρέσκονται ακούοντες μυθολογήματα, εκ φύσεως και αυτοί τερατολογούν και έτσι τα αληθή εξευτελίζουν αναμιγνύοντες αυτά με τα ψευδή”.
Μιχαήλ Πυλάρτη
Από την συλλογή: «Περίπατοι στό Ζωτικό»
Μὲ ἄλλους δυὸ παρέα σκεφθήκαμε καφὲ νὰ πιοῦμε στὸ γραφικὸ λιβάδι
καὶ μετὰ νὰ ἀνεβοῦμε
στῆς βρυτζάχας τὴν πηγή. Ἐκεῖ διηγιόμασταν ἀναμνήσεις τὶς ὡς συνήθως ἀπό τὰ παλιά
τὶς σχολικὲς μας εκδρομές
Μιχαήλ Πυλάρτη
(Από την συλλογή: Περίπατοι στο Ζωτικό)
Ἐπέλεξα σκοπίμως στὸ χωριὸ
νὰ μείνω ἕνα διάστημα ΄
θεωρώντας ὅτι ὁ κορονοϊὸς
δὲν ἀγαπάει τὰ ὀρεινὰ !
Μυρτώ Μότση
Για τα ταξίδια του, καλό είναι να αναχωρεί κανείς με λίγες αποσκευές, ελεύθερο πνεύμα και ανοιχτή καρδιά, γενναιόδωρη. Παιδική. Με αυτό στο νου, αυτά είναι πλασμένα για να μας κάνουν ανθρώπους πλουσιότερους, να μας επιστρέφουν καλύτερους από ό,τι μας βρήκαν. Τα ταξίδια είναι η στιγμή (αν και συνήθως διαρκούν πολύ περισσότερο) όπου και τις αναποδιές αγκαλιάζουμε με αγάπη,
Χρόνια τώρα αναζητώ στοιχεία σε ελληνικές και ξένες βιβλιογραφίες για το Ζωτικό και την ιστορία του. Λιγοστά πολύ λιγοστά τα στοιχεία. Ο φίλος μου και συγχωριανός μας Δημήτρης Μίχας έχει κάνει μια καταπληκτική δουλειά για την Οθωμανική περίοδο. Για την πρότερη ιστορία ο Δημήτρης στην αρχή της εργασίας του κάνει μια επιγραμματική αναφορά στην ιστορία της περιοχής μας από την εποχή του χαλκού μέχρι τους μετεπαναστατικούς χρόνους. Αυτή η αναφορά είναι και οι οδοδείκτες για κάθε μελετητή της ιστορίας του χωριού μας.
Ἡ γενέτειρα εἶναι ἡ ἀνεξίτηλη εἰκόνα, ἡ ἀνεξάλειπτος βίωση τῶν παιδικῶν του χρόνων· εἶναι ἡ ψυχική καταφυγή καί ἡ Ἰθάκη του. Οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς τόν ὑποχρέωσαν σέ ἄλλον τόπο μονίμου διαμονῆς (Ναύπλιο), ἡ ἐνθύμηση ὅμως τοῦ χωριοῦ τοῦ εἶναι ἰδιαιτέρως ἔντονη, «ἀκανθωτή», ἡ ὁποία τόν πληγώνει καί τόν πονάει βαθιά, ἀπεγνωσμένα, ἄσωτα.
Ι. Μότσης
Αν ο χορός είναι η «ρευστή γλυπτική» με μουσική υπόκρουση τότε ποίηση είναι ο χορός των αισθήσεων με περίτεχνη λεκτική υπόκρουση, είναι τα φοβερά ή μηδαμινά γεγονότα που ωριμάζουν στην αβεβαιότητα πριν γίνουν μελετημένη έκρηξη που εκτινάσσει στα χάη, απίστευτα βίαια, την τρυφεράδα με την οποία εκκολάφτηκαν, απίστευτα τρυφερά τη βία που τα κλώσησε.
“Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας”
Σελίδα 8 από 51