Τρεις κρεμασμένες στον φτελιά
και μια στον πλάτανο
Ο θάνατος ο έρωτας ο ο ο
θάνατος άναψε τα μακριά δαυλιά για να φεγγίζει η νύχτα
να φαίνεται καλά η κρεμασμένη
και τα φουστάνια της ίσα που σκέπαζαν ψηλά ώς τα κρυφά
τους άσπρους τους μηρούς της κορασίδας
Αρχική
του Φώτη Μότση
Στο καφενείο. Σκυφτός, αναμαλλιασμένος, καθώς φύσαγε απ' το πλάι, κι αμίλητος. Την παραγγελιά του την έδινε με το κούνημα του χεριού και πλήρωνε κάθε φορά μετρώντας τα πεντάλεπτα, δίχως λέξη. Καθόταν εκεί και φυλλομετρούσε τις σημειώσεις του μυαλού του. Μ' έναν τρόπο όχι αναμνηστικό, μήτε περπατώντας μονοπάτια επιστροφής, αλλά μ' έναν τρόπο ανιχνευτικό, εξασκητικό για μελλοντικές διαδρομές, πρόσφορο για πεθυμιές, για όνειρα, και για την πραγμάτωσή τους.
του φωτομότση
Πόνος είναι να: αντέχεις το απροχώρητο και να πένεσαι δυνάμεων στην αντιμετώπιση μιας καθημερινής πομφόλυγας.
Είναι η αγωνία τού ακόμα αναπάντητου έρωτα και το φοβερό τάνυσμα στην εκπλήρωση της απαντημένης αγάπης.
Γκουβάς Αλέξανδρος
Κυριακοπούλου - Γκουβά Πολυξένη
Αυτά τα λόγια τα φτωχά είναι αφιερωμένα
στον πρόεδρο της εν Αθήναις αδελφότητας Ζωτικιωτών
τον Παναγιώτη του Θανάση Καρρά
και του Βασίλη Γιώτη εγγόνι.
Εμείς βαφτίσαμε τον αδερφό του Γιώργο.
Η κουμπαριά δεν χάνεται, ας είναι ξεχασμένη
Γιατί το λάδι του νονού στο κορμάκι μένει.
Σαν τους αετούς που ψάχνουνε στα βράχια την φωλιά τους
έτσι κι εμείς βρεθήκαμε στον τόπο τον δικό σας,
Οι δυο γίναμε τέσσερις.
Τιμή μας και καμάρι μας που μας θυμηθήκατε.
Κι εμείς θυμούμαστε εσάς, μικρά παιδάκια, κι όλους τους Ζωτικιώτες.
Επίσης τον τόπο της δουλειάς μας,
Τους είδα.
Κατακτημένους, μίζερους, νικημένους μα καμαρωτούς, να εκδράμουν αποφασισμένοι κατακτητές του άλλου και της μιας άλλης ζωής.
Κρεμασμένους στο καζανάκι της τουαλέτας με τρεις αντιφατικές ιατροδικαστικές εκθέσεις παραμάσχαλα και με άλλα τόσα κοράκια να ταχυδακτυλουργούν από το ρετιρέ των μεταφυσικών τους φόβων, αμολώντας σε κάθε σφιγμένη ανάσα δίφραγκα στο πηγάδι με τον τσιμεντένιο πάτο: Ντιιιιν! ντιιιιν!
Τους είδα. Σημεία και τέρατα. Στο ένα τηλεοπτικό παράθυρο θεοφιλείς διαμαρτυρόμενες παρθένες, στο άλλο πόρνες εξοστρακισμένες- διεκδικούσες συνδικαλιστικώς.
του Φώτη Μότση
Ι. ΔΑΜΥΣ
α΄
Ο έρωτάς μας άγρια αυλακιά
στα όνειρα
Άσπρες βαρκούλες φορτωμένες λύκους
Ήλιος και ξενιτιά μαζί
Και ασημένιες λάμες στον αέρα
Ο έρωτάς μας δρόμος με έξαλλους τρελούς
Και με ογδόντα μαχαιριών τα στόματα
Μην μου τρομάζεις ακριβή
Στις λάμες όλες κρεμασμένο το φιλί
Και πια δεν σφάζουν
Σφάζονται τα μαχαίρια όλα
Ανοχύρωτος. Γενικά.
Σιαμαίος αδερφός της ανησυχίας, λυτρώνεται πληττόμενος, εξιλεώνεται αναζητώντας, θλίβεται οριακά στη χλιαρή και ανώδυνη σχόλη, ενδύεται όλες τις αποχρώσεις της θλίψης για να δοκιμάσει τη χαρά, δρομολογεί με την αυγή τα όνειρα για να 'χει τόπο ολονυχτίς η φαντασία.
Γενάρης
Λίγο γαμηστερός. Με υψηλές βροχοπτώσεις στη Λιβίκστα,όπου θα σημειωθούν μικρής έκτασης κατολισθήσεις. Ο Αιλιάς θα παραμείνει, πάντως, στη θέση του.
του Χ.Ν.Θεμελή
σήμερα ο καιρός στο κέντρο της αθήνας, έχει κάτι που θες να πάει και να μην ξανάρθει. ζούμε στην πρωτεύουσα του κάτω κόσμου, γιατί μόνο εκεί πρέπει να στιβάζονται τόσο πολλοί τροχονόμοι, μπάτσοι και ντίλια πρεζάκηδων. οι διαφημίσεις σου κάνουνε ηλεκτροσόκ, ενώ στα πεζοδρόμια δίνονται μάχες σώμα με σώμα: οποιος βιάζεται δε σκοντάφτει: φτάνει πιο γρήγορα στο γκισέ. τρέχα μαλάκα να πληρώσεις..
Σελίδα 44 από 51