Γιάννης Μότσης

Τον «μύθο» του κατακλυσμού του Δάρδανου, διέσωσε ο Διόδωρος Σικελιώτης, όταν επισκέφτηκε τη Σαμοθράκη, τον 1 π.χ. αιώνα.

«Οι Σαμοθράκες αφηγούνταν ότι, πριν γίνουν οι κατακλυσμοί στους υπόλοιπους λαούς, στην περιοχή τους έγινε ένας μεγάλος κατακλυσμός κατά τον οποίο, πρώτα άνοιξε το στόμιο γύρω από τις Κυάνεες πέτρες (το στόμιο προς το Βόσπορο γύρω από τις Συμπληγάδες Πέτρες) και στη συνέχεια το στόμιο του Ελλήσποντου .

Η στάθμη στη θάλασσα του Πόντου, ( η Μαύρη Θάλασσα δηλ. που μέχρι τότε ήταν λίμνη) ανέβηκε από τα νερά των ποταμών που χύνονταν εκεί, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσει μεγάλη παραθαλάσσια περιοχή της Ασίας και να κάνει θάλασσα το πεδινό τμήμα της Σαμοθράκης. Οι κάτοικοι που πιάστηκαν στο κατακλυσμό, έτρεξαν να σωθούν στα ψηλότερα σημεία του νησιού και καθώς η θάλασσα συνέχιζε να ανεβαίνει, προσευχήθηκαν στους Θεούς και σώθηκαν και σε ανάμνηση της σωτηρίας τους οριοθέτησαν με πέτρες το νησί, ίδρυσαν βωμούς και έκαναν θυσίες.»

Εικόνα 1 (Βυθομετρικοί χάρτες του National Centers from Environmental Information)

Στην εικόνα 1η ανατολική Μεσόγειος. Διακρίνονται νότια της Χαλκιδικής δύο λίμνες, η μία ανατολικά της Μαγνησίας και η άλλη νοτιοδυτικά της Θάσου. Όλο το σημερινό Αιγαίο κάποια εποχή ήταν – και θα έλεγα κατά το τέλος της πλειστόκαινης περιόδου -  ήταν χερσαίο έδαφος με διάσπαρτες λίμνες, η μεγαλύτερη των οποίων εντοπίζεται βόρεια της Κρήτης. Νότια της Κρήτης υπήρχε η σημερινή λεκάνη του Ηροδότου, στην οποία χύνονται οι ποταμοί του Αιγαίου. Η θάλασσα του Μαρμαρά ήταν μια λίμνη στο βόρειο τμημα της (Εικόνα 2)

Εικόνα 2 (Βυθομετρικοί χάρτες του National Centers from Environmental Information)

Από το 14.500 (π.α.σ.) παρατηρήθηκε αύξηση της θερμοκρασίας με επακόλουθα:

Το απότομο λιώσιμο των παγετώνων, είχε σαν αποτέλεσμα την απότομη υπερπλήρωση των εσωτερικών λιμνών. Τα νερά από τις λίμνες μέσω των ποταμών έρεαν προς την Αράλη, την Κασπία και τον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα).

Τα νερά εξαιτίας της υπερχείλισης από την Αράλη, άρχισαν να ρέουν προς την Κασπία και από κει προς τον Εύξεινο Πόντο μέσω του ποταμού Βόλγα και Ντον. (Την περίοδο αυτή οι λίμνες είχαν πενταπλάσια επιφάνεια απ’ ότι σήμερα).Η Μαύρη Θάλασσα δεχόταν επί πλέον και τα νερά του Δούναβη και του Δνείστερου που προέρχονταν από την τήξη των παγετώνων των Άλπεων και των Καρπαθίων.

Τέλος του α' μέρους