Μουσική από την αρχαία Ελλάδα
Συντάχθηκε από Super User. Καταχωρήθηκε στο Παρουσιάσεις
Συντάχθηκε από Super User. Καταχωρήθηκε στο Παρουσιάσεις
Πέμπτη, 27 Φεβρουαρίου, 19.30. Στον πολυχώρο ‘Αίτιον’, Τριζαίων 8-10, Αθήνα. Παρουσίαση του ποιητικού και συγγραφικού έργου του Φώτη Μότση, με αφορμή την έκδοση της ποιητικής του συλλογής ‘Σκιάς Όναρ Έρως’ (Ελλέβορος).
Συντάχθηκε από Super User. Καταχωρήθηκε στο Παρουσιάσεις
Με την Βάϊα ξεκινάμε την παρουσίαση των τέκνων του Ζωτικού που τιμούν όλους μας με την προσφορά τους στις τέχνες και τα γράμματα
Η Βαΐτσα (Βάια) Παπαζήκου γεννήθηκε στο Αθήνα τον Μάρτιο 1984. Κόρη του Σπύρου Αθ. Παπαζήκου και της Ελένης Τσολακιδου από το Ζωτικό Ιωαννίνων, αποφοίτησε από το λύκειο το 2001 και στη συνέχεια σπούδασε Συντήρηση Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης στη Σχολή Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών του Τεχνολογικού και Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών αλλά και στη συνέχεια εργάστηκε για τη συντήρηση και την αποκατάσταση αρχαιολογικών κυρίως αντικειμένων και μνημείων σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία σε διάφορες περιοχές της χώρας.
Συντάχθηκε από Super User. Καταχωρήθηκε στο Παρουσιάσεις
Δημοσιεύουμε σήμερα την τρίτη ενότητα από τα προγονικά παιγνίδια του Γ. Τσόλη. Παιγνίδια, που κι εμείς παίξαμε στους ξέγνοιαστους χρόνους μας.
Κιόσια
Ένα παιγνίδι για μικρούς και μεγάλους, που παιζόταν σε οποιονδήποτε χώρο. Το παιγνίδι των βοσκών.
Συντάχθηκε από Super User. Καταχωρήθηκε στο Παρουσιάσεις
Δημοσιεύουμε την δεύτερη ενότητα από τα προγονικά παιγνίδια του Γ. Τσόλη. Πολλά από αυτά ήταν και δικά μας παιγνίδια. Καθώς τα δακτυλογραφούσα ξανάρχονταν στην μνήμη εικόνες μαγευτικές. Στην αυλή του σχολείου όλοι εμείς - σχολιαρόπαιδα τότε - να παίζουμε τα προγονικά μας παιγνίδια και ν' αντηχεί η αυλή του σχολειού μας από τις φωνές μας. Ξέγνοιαστα χρόνια, χρόνια δημιουργικά.
Το παιγνίδι αυτό παιζόταν κύρια από κορίτσια, αλλά αν υπήρχε έλλειψη κοριτσιών καλούσαν και αγόρια, που σπάνια βέβαια δεχόντουσαν γιατί το θεωρούσαν κοριτσίστικο και ανιαρό.
Το παιγνίδι γινόταν σε ανοιχτό και ομαλό χώρο. Σχημάτιζαν ευθεία γραμμή και κρατιούνταν από τα χέρια. Απέναντι από την γραμμή αυτή και σε απόσταση δέκα περίπου μέτρων στεκόταν αντιμέτωπο ένα κορίτσι.
Το μοναχό κορίτσι αναπηδώντας πλησίαζε τα πολλά κορίτσια τραγουδώντας:
Κάποια Χριστούγεννα στο Ζωτικό, θελήσαμε κι εμείς, εγώ κι ο Φώτης, να στολίσουμε για...
Ηταν τότε που τα βουνά μας λικνίζονταν καθώς η γη έπαιρνε οργισμένη τις βαθειές της ανάσες και τα...
Ξημερώματα του Αϊ Γαννιού. Το χωριό μας βρίσεκται σε αναστάτωση. Είναι η μέρα που ο μαθητόκοσμος των...
Ο Καζαμίας του 2010 (για το Ζωτικό) Γενάρης Λίγο γαμηστερός. Με υψηλές βροχοπτώσεις στη...
Δυό λόγια εισαγωγικά Ηκαθιέρωση της εορτής των Τριών Ιεραρχών ανάγεται στα βυζαντινά χρόνια, γύρω...
Ι. Μότσης Μία από τις ηθικές αρετές, η οποία στην αριστοτελική φιλοσοφία αποκτά και...
Δημητρίου Μίχα τ. Δ/ντου της Ριζαρείου Σχολής Η Ελληνική λαογραφία και παράδοση έχει γράψει όχι...
Είναι αυτό που λένε όλοι τ όνομα να μη σου βγεί.... κι όλα τούτα για τον Φάνη ! Το ψιθύριζαν στη...
Δεν θα μιλήσω με όρους οικονομικούς, -τη δουλειά και το χρέος των οικονομολόγων δεν δύναμαι να...
του Φώτη Μότση επιμένω στην αναγκαιότητα εγκαθίδρυσης καινούργιων αναπνευστικών συσκευών και στην...
του Χρήστου Θεμελή Όταν πάψουμε να προσφερόμαστε στον άλλον για να μοστράρει την καταναλωτική του ευδαιμονία,, Όταν...