ΣΚΙΩΝ
Ο Καραγκιόζης και ο...Τέως
Εμένα φίλε με λένε Καραγκιόζη
Παντού κερδίζω κι ας μη κρατάω κόζι
Κι αν κάνω κουτσουκέλες κάπου κάπου
Το'χω στο αίμα μου πάππου προς πάππου
Συντάχθηκε από elia. Καταχωρήθηκε στο Απόψεις
Ξεχωριστή η φετινή μας η γιορτή. Με το έμπα της άνοιξης ξανοιγόμαστε στο παρελθόν, στα δικά μας νιάτα, στις δικές μας μέρες, όταν ο ήλιος ήταν πάντα λαμπερός, κι ουρανός πάντα ξάστερος, ακόμη κι όταν χιόνιζε, ακόμη κι όταν η Βρυτζάχα σκοτείνιαζε την όψη της κι αντάμωνε με την αστραπή την Ολύτσικα, απ’ όπου πάντα ο ήλιος μας έστελνε και στέλνει την δική του καλημέρα.
Συντάχθηκε από elia. Καταχωρήθηκε στο Απόψεις
Περάσαν χρόνια αφότου ανέμελα παιδιά χαιρόμασταν το παιγνίδι και την καθάρια καταπράσινη φύση στα μονοπάτια του Ζωτικού. Από τότε καθένας έχει βρεί τον δρόμο του.
Συντάχθηκε από ΦωτοΜότσης. Καταχωρήθηκε στο Απόψεις
Ο έρως μεριμνεί ως μανιακός των αμπελώνων της ψυχής ν’ αποτελειώσει ό,τι έχει αρχίσει με μια απλή συμπαθητική έλξη.
Στο φως δεν βγαίνει. Δουλεύει μέσα στα σκοτεινά τα βάθη τού ενστίκτου και βγάζει μεροκάματο καθαρίζοντας ισοπεδωτικά ένα τοπίο που μόλις έχει αρχίσει να μπουμπουκιάζει. Δίχως αναστολές, ψυχρά, αμείλικτα, γίνεται θολός ανεμοστρόβιλος που απογειώνει, στριφογυρίζει ανηλεώς τα θύματά του σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τ’ ουρανού, τα βολοδέρνει σε κάθε του γωνιά μέχρι συναπαρμού, τ’ απερημώνει από αίμα, από σπλάχνα, από σφυγμό κι ύστερα τ’ αφήνει από πολύ ψηλά να πασπατεύουν το σφιχτό σκοτάδι του μυαλού τους σε μιαν ύστατη προσπάθεια απόγνωσης να ΄βρουν τον δρόμο προς το σακατεμένο τους είναι –συχνά πυκνά άκαρπη.
Αρε Tatsi τι σου μελε να παθεις, ηθελες αλατισμενη σουρληνα και πηγες στην Αθηνα τι να σε κανω εγω...
Τετάρτες, αν θυµάµαι καλά, ακούγαµαν την τροµπέτα από τη ράχη του Σταυρού. Ντούουου! Ντούουου!...
ΣΚΗΝΙΚΑ: ΦωτοΜότσης (η ορχήστρα) Δεν είχαν καλά –καλά αρχίζει να κουρδίζουν οι ¨γύφτοι¨, κάτω από...
"ΖΩΤΙΚΟΝ" Πρώτο δρομολόγιο παρθενικό. Καλοκαίρι του '62. Προυπάντηση στο σταυροδρόμι, στης...
Ο Καζαμίας του 2010 (για το Ζωτικό) Γενάρης Λίγο γαμηστερός. Με υψηλές βροχοπτώσεις στη...
« Ωγυγίη τις νήσος απόπροθεν ειν αλί κείται». Η Ωγυγία λοιπόν είναι νησί κατά τον Σύλλα η οποία...
Δημήτρης Σ. Μίχας 1. Δὲν γνωρίζω ἂν ἰσχύει καὶ στὶς ἡμέρες μας ἡ θλιβερὴ διαπίστωσι πού...
«Η Αρέθουσα», τεύχος 7ο, Απρίλης, 2016 Από τα ελληνικά έθιμα, τα έθιμα του Πάσχα, με τις...
του Φώτη Μότση Νεκρός Το πρόσωπό του ένα κλαρί χλωρό πίσω απ’ τη φλούδα Τραγούδαγε όταν οι άλλοι...
Επάενε κι ερχόταν η ψυχή του. Δρόμοι, σοκάκια, επαρχιακές οδοί με εκατό τόσα, χτυπάει κοντέρ στην...
του ΦωτοΜότση Μνήσθητι Όμηρο τον Μελωδόν και τον Ελύτη Ωσάν ανοίγουν οι κρουνοί με τους...
Μιχαήλ Πυλάρτη (Από την συλλογή: Περίπατοι στο Ζωτικό) Ἐπέλεξα σκοπίμως στὸ χωριὸ νὰ μείνω ἕνα διάστημα ΄...