της Νεφέλης Μότση Αντίκρισα για πρώτη φορά το Ζωτικό όταν ήμουν τριών μηνών. Το ξαναείδα πολλές...
Ταξιδευτής ο πρωτοξάδερφος, που μικρά τότε τον φωνάζαμε μπάρμπα-Μήτσιο, σε μια από τις επιστροφές...
Τώρα όμως ούτε φωνή, ούτε ξύλα, τίποτα δεν έμεινε, μόνο οι αναμνήσεις. Έχεις δίκιο φίλε...
του Χρήστου Θεμελή Γύρα στα 1950 μια μικρή παρέα 'ατίθασων' νεαρών εκείνη την εποχή που...
Χωριανοί, μελη των δυο συλλογικών φορέων των Ζωτικιωτών, Ζωτικιώτες στα μήκη και τα πλατη της γης....
Οι «Κυνικοί» ήταν Φιλοσοφική Σχολή, και µάλιστα µία από τις µακροβιότερες. Τίποτε στη ζωή, έλεγε ο...
του Χ.Ν.Θεμελή σήμερα ο καιρός στο κέντρο της αθήνας, έχει κάτι που θες να πάει και να μην...
Αχ αυτά τα ξέγνοιαστα, τα παιδικά μας χρόνια στο δημοτικό σχολείο. Γεμάτα παιγνίδι και ανεμελιά....
του φωτομότση Πόνος είναι να: αντέχεις το απροχώρητο και να πένεσαι δυνάμεων στην αντιμετώπιση...
του Φώτη Μότση Νεκρός Το πρόσωπό του ένα κλαρί χλωρό πίσω απ’ τη φλούδα Τραγούδαγε όταν οι άλλοι...
(απόσπασμα από το νέο βιβλίο ποημάτων του ΦωτοΜότση) ἄ εἶμαι περίσσια ἀποσταµένος εἶπε Βαρέθηκα τῆς...
του Φώτη Μότση Στο καφενείο. Σκυφτός, αναμαλλιασμένος, καθώς φύσαγε απ' το πλάι, κι αμίλητος. Την...