του Μιχάλη Πυλάρτη

(ἀπὸ τὴν συλλογὴ : Περίπατοι στὸ Ζωτικὸ)

Ἡἡμέρα δείχνει  πρόσχαρη!

Σὲ ἕναν χειμαράκο κοντὰστὸσπίτι

τὸ  ρυάκι ἤρεμα κελαρύζει

λαμπυρίζοντας ἐπάνω του ὁ ἑωθινὸς ἥλιος

καὶ μιὰ ἀλκυόνα ριγηλὰ φτερούγησε

γιὰ νὰ κρυφτῆ μὲς σὲ συστάδα

λεπτόλιγνων κορμῶν τῶν σκίρπων.

Ἀνάμεσα σὲ θάμνους ἀειθαλεῖς

δέσμες χαίρεσαι ναρκίσσων

ἐδῶ καὶ ἐκεῖ κυκλάμινα ρόζ-κόκκινα

στὶς σκιερὲς κρυψῶνες

πανέμορφα φαντάζουν.

Σχεδὸν θαμνοσκεπὴς

καὶ προσέχοντας αθόρυβα,

πιὸ πάνω διακρίνω σὲ χαμόκλαδα κρυμμένη

κοντά σὲ μια λασπώδη γούρνα

μια μπεκάτσα μακρομύτα, μᾶλλον ξεχασμένη.

Καὶ στὸν φράκτη δίπλα

ὀξύμολπος, τοῦ χειμῶνα ἀηδόνι,

ὁ καλογιάννος μονῳδεῖ.

Στὴν νάρκη ἐτούτου τοῦ Χειμῶνα  

δὲν εἶναι ὅλα ἀδρανῆ

ἦχοι χαρίεντες καὶ χρώματα εὔκοσμα

καθὼς καὶ μὲς στὴν σκιογραφία  

τῆς ἐκτεταμένης πάχνης

ἀναδύονται συννεφάκια

ἀραιᾶς ἀχλύος.

Ἡἡμέρα δείχνει  πρόσχαρη!

Στὴν γιορτὴ τῆς ἐποχῆς

καὶ στὸ κοσμικὸ μυστήριο

τῆς μυστικῆς λειτουργίας

στὴν Ἀλκυονίδων ἐμφάνεια τῆς φύσης

ξεφαντώνουν οἱ αἰσθήσεις

μαυλιστικὰ σὲ σαγηνεύουν

σὲ σχέση θεία ἐμπειρικὴ·

καὶ ἂν τὸ σῶμα σου κρυώνει

τὸ πνεῦμα εὔτοκον εὐδοκιμεῖ

μεγαλόψυχο καὶ ἐλεύθερο

και ἐνθουσιάζεται θωπεύοντας

τὸ γεώργιον χωράφι τοῦ θεοῦ.

Ἡἡμέρα δείχνει  πρόσχαρη!

ἀχλύς = ἐλαφρὰ σκόρπια ὁμίχλη,

ἑωθινὸς = ὀρθρινὸς

μαυλιστικά = με αἰσθησιακὴ γοητεία

νάρκισσοι =  μανουσάκια

ριγηλὰ = τρομαγμένα

σκίρποι = τα βούρλα 

χαρίεις = χαριτωμένος, κομψός, όμορφος, τέλειος