ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ 14^η ΦΕΦΡΟΥΑΡΙΟΥ, ΗΜΕΡΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ

του φιλολόγου Δημητρίου Μίχα

Με τα νέα μέτρα απαγόρευσης για προστασία από τον κορονοϊό, ξεκίνησα να σκαλίσω κάποιες σκέψεις διαβάζοντας ένα πεντάστιχο που έλαβα στο κινητό μου από έναν παλιό μου μαθητή, που είναι τώρα και ψάλτης στον Αγιο Στέφανο Αττικής  με την επωδό: «πού καταντήσαμε δάσκαλε;» Σκέφτηκα να το παρουσιάσω δημόσια:

πως πάγωσαν τα χέρια

πώς μάκρυνε ο ασπασμός

πώς βρήκε τοίχο η αγκαλιά

και με την μάσκα που φοράς

πώς ξέρω αν κλαίς ή αν γελάς;

Μιχαὴλ Πυλάρτη 

(ἀπὸ τὴν συλλογὴ «Περίπατοι στὸ Ζωτικὸ» )

(ἀφιερωμένο στοὺς ἁπανταχοῦ ἐρωτευμένους

μὲ ἀφορμὴ τὴν 14^η  Φεβρουαρίου

ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Βαλεντίνου)

Ἀτόφιος κόσμος μὲ πνοὴ Βρυτζάχας

- τὸ βουνὸ ποὺ τὸν ἥλιο κρύβει νυχτώνοντας-

μαγευτικὰ καὶ ὑποβλητικὰ 

τὸν μεγάλο Πάνα ὑποδέχεται 

κάτω ἀπ'  τὸν ἔναστρο οὐρανὸ

Βαριά η είδηση για το θάνατο του 35χρονου Σπυρίδωνα Ζαρκωτού, γιου της συγχωριανής μας Λαμπρινής Σπ. Καραγιάννη.   Λόγια παρηγοριάς δεν υπάρχουν για τη μάνα που χάνει το παιδί της. Σε αυτές τις δύσκολες ώρες, η σκέψη μας είναι δίπλα στην οικογένεια και στον αβάσταχτο πόνο που βιώνει. 

Το Δ.Σ. της Αδελφότητας και εγώ προσωπικά  εκφράζουμε τα πιο ειλικρινή συλλυπητήρια  στη μητέρα του Λαμπρινή στην οικογένεια και τους οικείους.

Για το Δ.Σ.

O Πρόεδρος 

Παναγιώτης Καρράς