Χρόνια τώρα αναζητώ στοιχεία σε ελληνικές και ξένες βιβλιογραφίες για το Ζωτικό και την ιστορία του. Λιγοστά πολύ λιγοστά τα στοιχεία. Ο φίλος μου και συγχωριανός μας Δημήτρης Μίχας έχει κάνει μια καταπληκτική δουλειά για την Οθωμανική περίοδο.  Για την πρότερη ιστορία  ο Δημήτρης στην αρχή της εργασίας του κάνει μια επιγραμματική αναφορά στην ιστορία της περιοχής μας από την εποχή του χαλκού μέχρι τους μετεπαναστατικούς χρόνους. Αυτή η αναφορά είναι και οι οδοδείκτες για κάθε μελετητή της ιστορίας του χωριού μας. 

Ι. Μότσης

Αν ο χορός είναι η «ρευστή γλυπτική» με μουσική υπόκρουση τότε ποίηση είναι ο χορός των αισθήσεων με περίτεχνη λεκτική υπόκρουση, είναι τα φοβερά ή μηδαμινά γεγονότα που ωριμάζουν στην αβεβαιότητα πριν γίνουν μελετημένη έκρηξη που εκτινάσσει στα χάη, απίστευτα βίαια, την τρυφεράδα με την οποία εκκολάφτηκαν, απίστευτα τρυφερά τη βία που τα κλώσησε. Είναι οι φαντασματικές αγάπες, τ’ αγερικά του πόθου μας, οι ασαφείς σκιαγραφίες της ελπίδας και κάποιος πεταμένος σπόρος σε χρόνια χέρσο τόπο που πάει να μπουμπουκιάσει. Είναι η αρχή του κάθε μικρού ή μεγάλου ονείρου μας και το τέλος του μικρού μας ταξιδιού.

Μέσα σ’ αυτή τη γιορτή των αισθήσεων, λέξεων και συναισθημάτων στήνει ο Τάσος Μουζάκης τον δικό του χορό, που καθώς χρησιμοποιεί περίτεχνα κι από γινάτι τα χρώματα για να φτιάξει έναν όμορφο πίνακα ζωγραφικής, έτσι συνταιριάζει και τις λέξεις για να μας φτάσει “στο καταφύγιο που φθονούμε”,